مرحوم علامه محمدرضا حکیمی در وصف «مصائبِ فقر» در اندیشه و نظر امیرمومنان علی(ع) نوشت: «در ادبیات قرآن و روایات می‌توان به ماهیت واقعی فقر و بلایی که بر سر انسان می‌آورد پی برد.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، امام علی (ع) در کلامی فقر را به مرگ بزرگ تعریف می‌کنند «الفقر موت الاکبر» زیرا فقر باعث نابودی زندگی انسان و از بین رفتن نیروها و استعدادهای درونی و امکان رشد فردی و اجتماعی انسان می‌شود و برای انسانی که باید در جامعه با دیگران زندگی کند چنین شرایطی دردناک‌تر از مرگ پزشکی است.
بنابر روایت شفقنا، یا در جایی دیگر می‌فرمایند: «القبر خیر من الفقر» (کافی جلد ۸ ص ۲۱) قبر یا همان مردن و دفن شدن بهتر از موقعیت فقر است چرا که در چنین موقعیتی، فقر هر چه انسان نیرو و استعداد و شایستگی دارد را مدفون می‌کند.