در قرآن کریم، به برخی آیات و عبارات اشاره شده است که به نوعی به اسم اعظم خداوند مربوط می‌شوند. از جمله این آیات می‌توان به آیه 255 سوره بقره (آیت‌الکرسی) اشاره کرد که در آن خداوند به عنوان «الْحَیُّ الْقَیُّومُ» معرفی شده است، که از ویژگی‌های اسم اعظم می‌تواند باشد.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، در مفهوم اسلامی، اصطلاح “اسم اعظم” یا “اسم الله الاکبر” به بزرگترین و جامع‌ترین نام خداوند اشاره دارد که در هیچ‌چیز نمی‌توان نامی بالاتر از آن یافت. این اسم شامل تمامی صفات و ویژگی‌های الهی است که خداوند با آن خود را معرفی کرده است. اما آیا این اسم خاص فقط یک کلمه است یا مفهومی فراتر از آن دارد؟ در ادامه به بررسی حقیقت این اسم و نحوه استفاده از آن خواهیم پرداخت.
بنابر روایت شیعه نیوز، اسم اعظم خداوند در قرآن و حدیث، به عنوان کلیدی‌ترین نام خداوند شناخته می‌شود که دروازه‌ای برای اجابت دعاها و برآورده شدن حاجات به شمار می‌آید. در حالی که برخی از مفسران، اسم اعظم را یک کلمه یا عبارت خاص می‌دانند، دیگران معتقدند که این اسم فراتر از یک لفظ است و در حقیقت به معنای شناخت عمیق و کامل خداوند می‌باشد. به عبارت دیگر، اسم اعظم نه تنها یک نام خاص، بلکه یک حقیقت عرفانی است که درک آن نیازمند ارتباط با ذات الهی و احاطه بر ویژگی‌های اوست.