فرناندا تورس برای فیلم «هنوز اینجایم» در رقابت با دیگر نامزدهای این بخش مثل پاملا اندرسون (آخرین شوگرل)، تیلدا سوینتون (اتاق کناری) و کیت وینسلت (لی) برنده جایزه بهترین بازیگر زن درام شد.
مهسا بهادری: امروز هشتاد و دومین مراسم گلدن گلوب برگزار شد، در این مراسم، جایزه بهترین بازیگر زن درام به فرناندا تورس برای بازی در فیلم «من هنوز اینجا هستم» رسید.
فرناندا تورس، بازیگر برزیلی، فعالیت هنری خود را با فیلم‌هایی مانند «بی‌گناهی» (۱۹۸۳)، «گوشت گناهکار» (۱۹۸۵) و «با اجازه، من می‌روم مبارزه کنم» (۱۹۸۶) آغاز کرد. او همچنین در فیلم‌هایی چون «من می‌دانم که تو را دوست خواهم داشت» (۱۹۸۶)، «رویای بی‌پایان» (۱۹۸۶) و کمدی «زن همسایه» (۱۹۸۹) ایفای نقش کرد.
در دهه نود میلادی، تورس در آثاری همچون «سرمایه‌داری وحشی» (۱۹۹۳)، درام «میرامار» (۱۹۹۷) با ژائو ربلو و درام تاریخی «یهودی» (۱۹۹۷) با فیلیپه پینهرو به ایفای نقش پرداخت. او همچنین در فیلم «دوقلوها» (۱۹۹۹) حضور داشت.
در سال‌های اخیر، تورس در سریال‌های تلویزیونی محبوب مانند «نرمال‌ها» (۲۰۰۳)، «خانه ماسه» (۲۰۰۶) و «بهداشت پایه: فیلم» (۲۰۰۷) به همراه برونو گارسیا به ایفای نقش پرداخت. او همچنین در مستند «بازی صحنه» (۲۰۰۷) به کارگردانی ژیزل آلوز و فیلم «بازی» (۲۰۰۷) با ماریلیا پرا ظاهر شد. آخرین حضور سینمایی او در کمدی رمانتیک «زن نامرئی» (۲۰۰۹) به کارگردانی مارسلو آدنت بود.
فرناندا تورس، یکی از شناخته‌شده‌ترین بازیگران برزیل، دختر فرناندا مونتنگرو، اسطوره سینمای برزیل است که در سال ۱۹۹۹ برای فیلم «ایستگاه مرکزی» به کارگردانی والتر سالس نامزد دریافت جایزه اسکار شد. اگرچه او موفق به دریافت جایزه نشد، اما این فیلم جایزه بهترین فیلم خارجی را دریافت کرد. فرناندا مونتنگرو در فیلم «هنوز اینجایم» در نقش نسخه مسن‌تر شخصیت فرناندا تورس ظاهر می‌شود.
«هنوز اینجایم» اولین فیلم دراماتیک سالس پس از ۱۲ سال، داستانی دلهره‌آور از زندگی در دوران دیکتاتوری است. تورس در نقش یونیسی، همسر و مادری با پنج فرزند در ریودوژانیرو بازی می‌کند که زندگی آرام و شاد خانوادگی‌اش با کودتای ۱۹۶۴ در برزیل و برقراری دیکتاتوری به ناگهان دگرگون می‌شود.
شوهر یونیسی، روبنس، که زمانی نماینده کنگره در دوران دموکراسی برزیل بود، پس از کودتا به تبعید رفت و پس از بازگشت از سیاست فاصله گرفت. اکنون او ناپدید شده است و زندگی خانواده به هم می‌ریزد. فیلم بر اساس داستان واقعی ساخته شده است و تمرکز اصلی آن بر بازی ظریف تورس است که به عنوان مادری در حال سوگواری، با حفظ آرامش ظاهری برای فرزندانش، با چالش‌های زندگی دست و پنجه نرم می‌کند.
در نقدی که در زمان نمایش فیلم در جشنواره ونیز منتشر شد، آمده است: «تورس با ظرافت و دقت تمام، نشان می‌دهد که برای حفظ آرامش خانواده‌اش چقدر تلاش می‌کند تا اضطراب و خشم خود را پنهان کند. این عملکرد او می‌تواند او را به رقابت‌های جوایز معتبر برساند.»
با توجه به تنش‌های سیاسی و گرایش برخی کشورها به راست‌گرایی، تورس می‌گوید که فیلم «هنوز اینجایم» بازتابی از «رویدادهای وحشتناکی است که اکنون در جهان رخ می‌دهد، با ترس و وحشت فراوان و به ما کمک می‌کند تا ببینیم چگونه در چنین زمانه‌ای زنده بمانیم.»
این فیلم که توسط کمپانی سونی پیکچرز کلاسیکس توزیع می‌شود، نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان نیز شد و در فهرست نهایی نامزدهای جایزه اسکار بهترین فیلم بین‌المللی قرار گرفت. دیگر نامزدهای این بخش شامل پاملا اندرسون (آخرین شوگرل)، تیلدا سوینتون (اتاق کناری) و کیت وینسلت (لی) بودند.
۲۴۵۲۴۵