روایت حقوق وآزادی های اجتماعی از منظر قانون اساسی، به همه خودسری ها پایان می دهد.
در این روایت و در نگاه راوی آن یعنی قانون اساسی هیچ برابری برابرتر نیست، هیچ تفاوتی نه امتیازاست نه موجبی برای سلب امتیازمی شود. مردم شریف ایران در یازدهم و دوازدهم آذر ماه سال ۱۳۵۸ با شرکت در همه پرسی با 99/5 درصد آرای موافق به قانون اساسی رای دادند، حتی خانم توران شهریاری هم وطن وکیل زرتشتی در مصاحبه ای که صدا وسیما فقط در دهه فجر آن را پخش می کند با باور به اجرای عدالت بدون تبعیض به جمهوری اسلامی ایران و قانون اساسی آن رای می دهد ، اکنون باید بررسی شود این مظهر وفاق و اتحاد و خواست و اراده مشترک مردم بعد از ۴۶سال حکومت چقدر به احقاق حق و رضایتمندی یک طرف قرارداد یعنی مردم کمک کرده است ؟ قدری سوال را شفاف ترمطرح می کنم چقدر این محور وفاق یعنی قانون اساسی در متن حکمرانی مدخلیت داشته است؟
برای دستیابی به پاسخ نقطه عزیمت بحث را فصل سوم قانون اساسی قرار می دهم، که محل جانمایی حقوق و آزادی های اجتماعی و فردی مردم نود ونه و نیم درصد موافق آن است.