راه حل استاد دانشگاه سوئد برای مواجهه دولت پزشکیان با اصولگرایان تندرو / اصول گرایان تندرو نیازمند رهاسازی رویاپردازی اند

پایگاه رأی اصولگرایان رادیکال تنها حدود یک‌پنجم آرا را به دست آوردند، محدود است و به همین دلیل خود آنها بیش از هر زمان نیازمند آن هستند تا دست از رؤیاپردازی‌های بی‌حاصل بردارند و در مسیر موجه و به‌روز سیاسی قرار بگیرند…چنانچه رویکرد گفت‌وگوی فعال با طرفداران حفظ وضع موجود باز شود، و در طیف… ادامه خواندن راه حل استاد دانشگاه سوئد برای مواجهه دولت پزشکیان با اصولگرایان تندرو / اصول گرایان تندرو نیازمند رهاسازی رویاپردازی اند

راه حل استاد دانشگاه سوئد برای مواجهه دولت پزشکیان با اصولگرایان تندرو / اصول گرایان تندرو نیازمند رهاسازی رویاپردازی اند

پایگاه رأی اصولگرایان رادیکال تنها حدود یک‌پنجم آرا را به دست آوردند، محدود است و به همین دلیل خود آنها بیش از هر زمان نیازمند آن هستند تا دست از رؤیاپردازی‌های بی‌حاصل بردارند و در مسیر موجه و به‌روز سیاسی قرار بگیرند…چنانچه رویکرد گفت‌وگوی فعال با طرفداران حفظ وضع موجود باز شود، و در طیف… ادامه خواندن راه حل استاد دانشگاه سوئد برای مواجهه دولت پزشکیان با اصولگرایان تندرو / اصول گرایان تندرو نیازمند رهاسازی رویاپردازی اند

رمزگشایی از زمین‌گیر شدن اصولگرایان در سیاست ایران

جریان اصولگرایی، حال به خوبی می داند که اکثریت جامعه چه می خواهد، از میزان پایگاه اجتماعی خود هم به خوبی آگاه است، اما قادر به سازماندهی ارکان حزبی خود، در جلب آرا خاکستری نیست. رهیافت خواسته یا ناخواسته برای این جریان، تقسیم شدن به دو بلوک میانه رو و تندرو است.

خودویرانگری جامعه و ضرورت احیای «میانه‌روی»

از نقاط قوت «میانه‌روی» تعامل آزادانه و گفت‌وگوی سازنده با دیدگاه‌های مختلف است که منجر به راه‌حل‌های نوآورانه برای مسائل پیچیده سیاسی/اجتماعی/فرهنگی می‌شود. در حالی که رویکرد «وسط‌باز» هدفش برقراری «تعادل» است – و نه «تعامل» سازنده – که‌ عمدتاً باعث استمرار «وضع موجود» و جلوگیری از تغییرات اساسی و ضروری‌ می‌شود.

ضرورت احیای «میانه‌روی» در فضای سیاسی/اجتماعی ایران 

از نقاط قوت «میانه‌روی» تعامل آزادانه و گفت‌وگوی سازنده با دیدگاه‌های مختلف است که منجر به راه‌حل‌های نوآورانه برای مسائل پیچیده سیاسی/اجتماعی/فرهنگی می‌شود. در حالی که رویکرد «وسط‌باز» هدفش برقراری «تعادل» است – و نه «تعامل» سازنده – که‌ عمدتاً باعث استمرار «وضع موجود» و جلوگیری از تغییرات اساسی و ضروری‌ می‌شود.