برچسب: مجید رضائیان

‌یکم) خروشچف و جریان «رویزیونیست‌ها یا تجدیدنظرطلبان» در حزب کمونیست شوروی سابق، داستان خاص خود را دارند. یادم نمی‌رود که در مرکز مطالعات استراتژیک روسیه در مسکو -سال ۲۰۱۰- با یکی از استادان آن مرکز گفت‌وگویی داشتم و او به شدت ناراحت شد وقتی گفتم: «ایده گلاس نوست و پروستریکای گورباچف» عملا ریشه در دهه… ادامه خواندن تجدیدنظر طلبی؛ اتهام یا افتخار؟/ چرا مانده‌ایم در زمان؟

مجید رضائیان، روزنامه‌نگار و نویسنده حوزه روزنامه نگاری و رسانه با بیان اینکه نمایشگاه کتاب نباید مقطعی باشد گفت: نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران را بهانه‌ای کنیم تا به عنوان مطالبه‌ای به‌حق برای پذیرش قانون کپی‌رایت تبدیل شود.

اول. یک پرسش: چرا ترامپ و تیم همکار او رسانه‌ها را در هر مذاکره‌ای‌ دور میز مذاکره می‌بییند تا غایب میز مذاکره؟ برای پاسخ به این پرسش باید برویم سراغ تئوری «فضای عمومی هابرماس».

یکم) از زمانی که علم ریاضیات توامان پا به میدان «روابط بین‌الملل» و «سیاست بین‌الملل» گذاشت؛ جهان و سیاستمداران بزرگ دریافتند که همیشه کاربرد خشونت، کارساز نیست.همیشه هم «بازی با حاصل جمع صفر» به توافق‌های پایدار منجر نمی‌شود.   این بود که بازی برد- برد با «حاصل جمع غیر صفر» به میان آمد و پس از… ادامه خواندن تئوری‌ بازی‌ها شرط موفقیت در مذاکرات

یکم) اصل مطلب این است که ما در بسیاری از موارد – به جز انرژی هسته‌ای – «حق مسلم» داشته‌ایم و الان هم داریم؛ منتها نباید در انرژی هسته‌ای محدود می‌ماند.

سفر شهرام دبیری، معاون پارلمانی رئیس‌جمهور به قطب جنوب از جمله خبرهایی بود که پیگیری آن توسط رسانه‌ها به نتیجه رسید.

یکم) از میان نامه‌هایی که در تاریخ از فرصت به تهدید تبدیل شد؛ شاخص‌ترینش. «نامه چنگیزخان مغول» به ملک محمد خوارزمشاهی بود. نامه‌ای با زبان دیپلماسی و با هدف دوستی برای توسعه تجارت و بازرگانی آن عهد. نامه‌ای که به فرجام بدی انجامید؛ بسیار بد. آموزه‌ها و یا همان تجربه‌ها – چه تاریخی چه معاصر… ادامه خواندن نامه‌ها؛ از فرصت تا فرجام

یکم) برآمدن اندکی امید: سالی که سپری شد، «انتظارها» همپای «برآمدن امیدها»، برآورده نشد و نشد آنچه باید. چالش، اما در یک کلمه بود: «پویش فهم». بازخوانی آنچه گذشت، گیر کردن در «فهم بدیهیات» بود. منافع ملی، بدیهی‌ترین امری است که دوگونه و دوگانه امید و انتظار را در خود جمع دارد و ما چه… ادامه خواندن منتظریم بشود همچنان

یکم) این نگاه چندی است ذهنم را به خود مشغول کرده است: «خاورمیانه ضدارتباطی به خاورمیانه ارتباطی درحال تبدیل شدن است؛ درست مانند یک تولد دیگر».

یکم) گسترش علوم«میان رشته» در میان علوم پایه به ویژه علوم انسانی، چه درس‌هایی به ما می‌دهد که بتوانیم شرایط امروز ایران را بهتر از پیش، درک کنیم بدون نگاه جناحی و سطحی؟ در این میان ارتباطات در مسیر توسعه علمی خویش چرا بسیاری از عرصه‌های علمی و عملی یا کاربردی را تحت تاثیر قرار… ادامه خواندن چرخاندن کلید ارتباطات در قفل سیاست