[زنان ایرانی] خوش‌سلیقه‌اند، ولی مقلد! به‌ظاهر فرقی با زنان نیویورک و پاریس و لندن ندارند، منتها زن انگلیسی یا فرانسوی می‌داند که چه لباسی را چه وقت باید پوشید، یا چه لباسی به تن او می‌آید، و زن ایرانی کمتر از این مسئله آگاه است.
به گزارش کاویان گلد، پنجشنبه شب ۱۱ خرداد ۱۳۴۶، «مارک بوهان» جانشین «کریستین دیور» نابغه مد و لباس در هتل هیلتون تهران ۱۴۰ دست از تازه‌ترین، شیک‌ترین و گران‌بهاترین طرح‌ها و مدل‌های بهاره‌اش را به معرض نمایش گذاشت. کلکسیون بهاره مزون «دیور» بیش از سه میلیون تومان ارزش داشت و فقط سیصد کیلو وزن خود ۱۴۰ دست لباس بود؛ یعنی به طور متوسط هر لباس بیش از بیست هزار تومان قیمت داشت و هر کیلو لباس ده هزار تومان! فراموش نکنیم که قیمت یک کیلو طلای ناب در آن مقطع ده هزار تومان بود.
مارک بوهان می‌گفت: «من در تهران حتی یک سفارش هم نخواهم گرفت. این نمایش مد، برای مزون ما، فقط جنبه کسب پرستیژ دارد و نه تبلیغ و فروش. فقط یکی از لباس‌ها را با حراج آمریکایی به یکی از مهمانان خواهیم فروخت و پول آن نیز به مصرف خیریه خواهد رسید.»
و بدین‌گونه بود که از ۱۴۰ دست لباس گران‌قیمت خود ۱۳۹ دست را از ایران خارج کرد، در حالی که بسیاری از زنان شیک‌پوش و ثروتمند تهران، چشم‌شان به دنبال آن‌ها بود. گمرک ایران نیز برای این‌که «مارک بوهان» را مجبور کند همه لباس‌هایی را که همراه خود آورده، با خود ببرد و در تهران نفروشد، از او سه میلیون تومان ضمانت بانکی گرفته بود. گفتنی است که همه لباس‌ها با پرداخت دویست هزار فرانک بیمه شده بود.