ملیحه رحمانی شماره 32 سیاست نامه به ابعاد متافیزیکی زن در آثار سنت گرایان و مرموزات آنان توجه کرده است. از نظر او زن موجودی چندوجهی است و نمی‌توان او را تنها به مفهوم "هیولا" (ماده خام و قابلیت محض) محدود کرد.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در متنی کوتاه که از مقاله در کانال سیاست نامه آمده است، در باره تو صیف زن این گونه می گوید:
«زن، تنها با رمز هیولی بیان نمی‌شود، و هیولی نیز تنها مرموزِ زن نیست. از میان عناصر، آب، از میان زمان‌ها، شب، از میان رنگ‌ها، سیاه، از میان حیوانات، ماهی و…، از رموز اساسی هیولی هستند. از این جهت، پیوندی میان رمز زن، آب، شب، سیاهی برنهاده تواند شد. زن نیز مرموزات متافیزیکی فراوان دیگری دارد، از جمله درست مفهومِ مقابلِ هیولی، یعنی صورت. زن نیز رمزی از «صورت»، «قلم»، «پُروشَه» و… تواند بود، زیرا زن، قابلیت محض نیست، و از حیث فاعلی خود، رمزی از تمام اصول فاعلی عالم است؛ این نکته‌ای است که اغلب مغفول می‌مانَد. وقتی می‌گوییم زن رمزی از هیولی است، باید تا حد ممکن، قیود متضمن در این تناظر را لحاظ کنیم: اگر دوگانۀ هیولی-صورت را در نظر گیریم، این دوگانه از حیث قبول و فعل، به نحو کلی با دوگانۀ زن-مرد متناظر می‌افتد. پس، این بدین معنا نیست که هر زنی در عالم، تنها رمزی از هیولی است، بی‌آنکه بهره‌ای از صورت برده باشد. تضایف و نسبت در اینجا اهمیت بسیار دارد و لازم است در هر تناظری، نسبت‌ها لحاظ شود…»
اصل مقاله را می توانید در سیاست نامه شماره 32 مطالعه کنید.
216216