فیلم «ماده» ساخته کورالی فارگیت، با بازی خیره‌کننده دمی مور و مارگارت کوالی، روایت هولناک و گروتسکی از زنی است که در جست‌وجوی جوانی، خود را دوپاره می‌کند. این فیلم بی‌رحمانه و جسور، پرده از چهره واقعی فرهنگ سلبریتی، وسواس جمعی به زیبایی، و طرد خشونت‌آمیز زنان مسن برمی‌دارد. فارگیت نه‌تنها فیلمی تکان‌دهنده ساخته، بلکه یک تصفیه‌حساب تمام‌عیار با نظامی ارائه داده که زنان را وادار می‌کند تا قبل از انسان بودن، زیبا باشند.
زیبایی معشوقه‌ای بی‌رحم است ـ حقیقتی که فیلم «ماده» اثر کورالی فارگیت نه به‌عنوان یک مشاهده گذرا، بلکه به عنوان تیغه‌ای که از میان دنده‌ها لغزیده است، ارائه می‌دهد. این گزاره که در لحظه‌ای از آسیب‌پذیری ویرانگر ممکن است از ذهن مخاطب عبور کند، به قلب تپنده فیلم، مرثیه و کیفرخواست آن تبدیل می‌شود. ماده سمفونی گروتسکی (Grotesque) از وحشت بدنی و انشقاق روانی است، هر فریم مانند چاقوی جراحی است که دروغ‌های جامعه‌ای مست از جوانی، که شیفته کالایی شدن شکل زنانه است را آشکار می‌کند. این صرفاً یک فیلم نیست؛ آینه‌ای است که در برابر بیماری جمعی گرفته شده و پوسیدگی چرکین زیر توهم طلایی فرهنگ شهرت را آشکار می‌کند. و آنجا، در ویرانه‌های زندگی شخصیت‌هایش، بی‌رحمانه‌ترین افشاگری فیلم نهفته است: اینکه زیبایی رهایی نمی‌بخشد ـ می‌بلعد.