تیلور سوئیفت، یکی از مشهورترین ستارگان موسیقی پاپ جهان، در اقدامی بی‌سابقه موفق شد حقوق کامل شش آلبوم نخست خود را بازخرید کند؛ دستاوردی تاریخی که نه‌تنها نقطه عطفی در مسیر حرفه‌ای او است، بلکه می‌تواند به اصلاح ساختارهای ناعادلانه در صنعت موسیقی منجر شود.
به گزارش کاویان گلد، موفقیت‌های تیلور سوئیفت در سال‌های اخیر کم نبوده‌اند؛ از تور کنسرت‌هایی که به پرفروش‌ترین در تاریخ بدل شد و فیلمی که شیوه توزیع سینمایی را دگرگون کرد، تا جوایز پیاپی و رکوردهای بی‌شمار در پلتفرم‌های پخش آنلاین. اما در میان این همه افتخار، شاید هیچ‌کدام به‌اندازه آخرین حرکت او وزن تاریخی نداشته باشد. این خواننده در آخرین اقدامش موفق به خریداری حق مالکیت نسخه‌های اصلی شش آلبوم ابتدایی‌اش شده است.
سوئیفت اخیرا با انتشار نامه‌ای دست‌نویس در وب‌سایت رسمی خود اعلام کرد که سرانجام موفق شده حقوق کامل ضبط‌های اولیه خود، به‌همراه ویدئوهای موسیقی، فیلم‌های کنسرت، تصاویر هنری، عکس‌ها و آثار منتشرنشده‌اش را به‌طور کامل و بی‌قید و شرط خریداری کند. او در این نامه نوشت: «اگر بگویم این بزرگ‌ترین رؤیای من بود که به حقیقت پیوست، باز هم کم گفته‌ام. تنها چیزی که می‌خواستم، فرصت کار کردن و تلاش برای این بود که روزی بتوانم موسیقی‌ام را بدون شراکت و با اختیار کامل، متعلق به خودم کنم.»
ماجرای مالکیت آثار سوئیفت، طی شش سال گذشته، یکی از چالش‌برانگیزترین بحث‌ها در دنیای موسیقی بوده است. در سال ۲۰۱۹، مدیر برنامه‌های سابق یکی از خوانندگان مشهور رپ، امتیاز شش آلبوم نخست سوئیفت را به قیمت ۳۰۰ میلیون دلار از شرکت ضبط موسیقی پیشین او خریداری کرد. اقدامی که سوئیفت آن را تجاری‌سازی زندگی شخصی اش توصیف کرد و در واکنش، تصمیم گرفت تمامی آن آلبوم‌ها را بازخوانی و بازنشر کند. این پروژه که با عنوان نسخه تیلور شناخته می‌شود، ضمن احیای خاطره‌ها، ارزش نسخه‌های اصلی را کاهش داد و زمینه‌ساز شکل‌گیری بزرگ‌ترین تور زندگی‌اش شد.
سوئیفت در همان نامه، از موسسه سرمایه‌گذاری خصوصی که حقوق آثارش را به او واگذار کرد، به‌عنوان منصف، محترم و صادق یاد کرد و نوشت: «آن‌ها نخستین کسانی بودند که این پیشنهاد را به من دادند.»
اما این پیروزی تنها برای او معنا ندارد. در فضایی که بسیاری از هنرمندان جوان بدون مالکیت بر آثار خود وارد صنعت می‌شوند، اقدام سوئیفت، الگویی برای شفافیت و استقلال هنری است. او خود در این‌باره نوشت: «هربار که هنرمندی جوان به من می‌گوید توانسته در قراردادش، مالکیت آثارش را حفظ کند، یادم می‌افتد که این مبارزه چقدر ارزش داشت.»
سوئیفت سال‌هاست در دفاع از حقوق هنرمندان پیشتاز بوده است؛ از نامه‌اش به یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های پخش آنلاین که باعث شد آن شرکت، پرداخت حق‌الزحمه به هنرمندان در دوره آزمایشی‌اش را بپذیرد، تا سخنرانی‌هایش در مراسم‌های رسمی که خواستار دستمزد عادلانه برای آهنگ‌سازان و تولیدکنندگان موسیقی شد.
هرچند پروژه بازخوانی کامل آلبوم‌ها هنوز به پایان نرسیده، اما خریداری حق ضبط‌های اصلی، شاید مهم‌ترین گام عملی او برای تغییر بازی باشد. همان‌طور که اعتراض او به شیوه فروش بلیت‌های تور اخیرش، بحثی سراسری درباره شفافیت در قیمت‌گذاری و انحصار شرکت‌های بزرگ به‌راه انداخت، این پیروزی نیز می‌تواند الهام‌بخش اصلاحات گسترده در ساختارهای اقتصادی صنعت موسیقی باشد.
او خطاب به طرفدارانش نوشت: «از این‌که درباره موضوعی کنجکاو شدید که زمانی فقط مسئله‌ای فنی و صنعتی تلقی می‌شد، بی‌نهایت سپاسگزارم. هر قدم کوچکی که برداشتید، ما را به این نقطه رساند.»
چه از هواداران پروپاقرص او باشید، چه نه، این پیروزی سزاوار تحسین است: نماد قدرتی که در مسیر درست به‌کار گرفته شده است.
مترجم: ریحانه اسکندری
منبع: گاردین
۵۹۲۴۴