محمود احمدی‌نژاد، رییس جمهوری پیشین ایران چهارشنبه 14 خرداد 1404 نه در تهران و در حرم امام خمینی که در بوداپستِ مجارستان بود تا به عنوان میهمان ویژه در کنفرانس "پایداری در جهان در حال تغییر" سخنرانی کند.
به گزارش خبرآنلاین، سایت عصرایران نوشت: افتخار اصول‌گرایان این بود که رییس‌جمهورشان در مجامع بین‌المللی در آغاز دعای تعجیل فرج می‌خواند در نطق مجارستان نه تنها نشانی از این دعا نیست که حتی ترجیح داده به جای بسم الله الرحمن الرحیم هم بگوید: به نام خالق بهار، مهربانی و زیبایی و مشخص است که Creator بار مفهومی “الله” را ندارد.
بدیهی است که گفته خواهد شد مراد از “خالق بهار و مهربانی و زیبایی” روشن است و کلمۀ “بهار” را به صورت نمادین به کار می‌برد. مشکلی نیست ولی چون از خاستگاه اصول گرایی بر کشیده و به ادبیات ضد لیبرال او در سال 84 بالیده می‌شد جا دارد یادآوری شود این گونه تعابیر در نگاه و ادبیات مذهبی جایی ندارد وگرنه اگر روشن‌فکر انسان‌گرا یا لیبرال یا اومانیست و انسان‌گرا بود که غالب روشنفکران سکولار ما چنین‌اند محل بحث نبود.
اگر اصول گرایان و روحانیونی چون مرحومین مصباح یزدی و محمد یزدی و دیگرانی چون کاظم صدیقی و احمد جنتی او را در سال های 84 و 88 با ادبیات مذهبی و امام زمانی معرفی نکرده بودند نیاز به این اشارات نبود حال آن که همه می‌دانیم از چه دری وارد شد و این دسته از روحانیون آن قدر او را پسندیدند که حتی توهین های او به روحانیونی چون هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی و حسن روحانی و مهدی کروبی را با این اعتبار موجه می‌دانستند.
با این اوصاف خیلی بامزه است که رییس‌جمهور اصول‌گرای سابق حالا “انسان‌گرا” شده و از “جناب انسان” سخن می‌گوید: “گام گذاشتن در دورۀ جدید و در آغوش کشیدن “جناب انسان” جز با همگان نمی‌شود و تنها با پا گذاشتن همگان بر شانۀ همگان می‌توان سر به آسمان سایید و چهرۀ تابناک “حقیقت انسانی” یا “انسان کامل” را دید.”
اگر بگوییم روح نیچه در احمدی نژاد حلول کرده و به جای “اَبَر انسان” از “انسان کامل” گفته البته انکار خواهد کرد و در داخل سراغ تعابیر مذهبی می‌رود و مصادیقی ارایه خواهد کرد و برای آن که انسان‌گرایی یا اومانیسم خود را توجیه کند البته می‌تواند در داخل بگوید در حال تشریح دیدگاه مهدوی بوده حال آن که در فرهنگ شیعۀ 12 امامی معنی خاص خود را دارد وگرنه در باور زرتشتیان و نیاکان ما هم “سوشیانس” نجات‌بخش نهایی است و فرقۀ اسماعیلیه هم قایل به امامت اسماعیل بعد از امام ششم و بازگشت محمد بن اسماعیل (نوه امام صادق) هستند و به همین خاطر در امامان بعدی با شیعیان امامیه اشتراک ندارند.
نکتۀ کلیدی اما این است که محمود احمدی‌نژاد با عنوان رییس جمهوری ایران در سال های 84 و 92 اهمیت دارد چون ریل کشور را تغییر داد و حتی با واژۀ “توسعه” هم مشکل داشت اگرچه از بهار 90 ادبیات کنونی را کلید زد و بعدتر در مصاحبه با مجلۀ اندیشه پویا گفت یک لیبرال است.