با این‌که بحرین جزئی از خاک میهن عزیز ماست ولی ما از هرگونه آزادی محروم هستیم و حق کوچک‌ترین اظهار نظری نداریم.
به گزارش کاویان گلد، در اواخر دهه ۱۳۳۰ خورشیدی جزایر بحرین با استخراج منابع نفتی موقعیتی ویژه یافت؛ جمعیتش رو به فزونی گذاشت و برخلاف پیشینه این خطه که همواره جزئی از خاک ایران به شمار می‌رفت، حاکم عرب آن کوشید جمعیت ایرانی این جزایر را جزو اقلیت‌ها به شمار آورد. این در حالی بود که اکثریت سکنه بحرین در آن برهه ایرانی‌الاصل و از اهالی جنوب ایران بودند که از این عده پنج هزار نفر از لارستان به قصد تجارت و یا کار در موسسات نفتی به آن‌جا رفته بودند.
حکومت بحرین حتی از خیلی قبل‌تر یعی از اواخر دهه ۱۲۸۰ خورشیدی می‌کوشید به هر ترتیب شده ایرانیان را مجبور به تخلیه و مهاجرت از بحرین کند. ضمن این‌که کسانی را که در آن مقطع در آن‌جا به کسب و کار مشغول بودند از تظاهرات میهن‌پرستانه بازمی‌داشت. این فشارها پس از این‌که بحرین در تقسیمات کشوری به عنوان استان چهاردهم ایران شمرده شد، شدت بیشتری هم گرفت.