وحید آگاه، حقوقدان می‌گوید اخذ مجوز از «وزارت فرهنگ‌وارشاد اسلامی» است که در قانون «نحوه مجازات اشخاصی که در امور سمعی‌وبصری فعالیت‌های غیرمجاز می‌نمایند (مصوب دی‌ماه ۱۳۸۶)» الزامی شده است. او تاکید می‌کند عدم اخذ مجوز؛ چه مجوز تولید و چه مجوز پخش، از سازمان تنظیم مقررات رسانه‌های صوت‌وتصویر فراگیر در فضای مجازی (ساترا)، در هیچ قانونی «جرم‌انگاری» نشده است.
نرگس کیانی: نخستین سریال ایرانی شبکه نمایش خانگی، که تا پیش از آن به ارائه آثار خارجی می‌پرداخت، «قلب یخی» به کارگردانی محمدحسین لطیفی بود که سال ۱۳۸۹ روانه این شبکه شد. از آن زمان تا امروز، شبکه نمایش خانگی با فرازونشیب‌های متعدد ازجمله اختلاف‌نظر دائمی میان سازمان صداوسیما و وزارت فرهنگ‌وارشاد اسلامی بر سر نظارت بر آن، مواجه بوده است. در طول این سال‌ها، شکل‌گیری سازمان تنظیم مقررات رسانه‌های صوت‌وتصویر فراگیر در فضای مجازی (ساترا)، فعالیت جدی‌تر آن به‌عنوان سازمانی وابسته به صداوسیما با مصوبه مجلس شورای اسلامی و درگیری مداومش با فعالان شبکه نمایش خانگی بر سر صدور مجوز، اصلی‌ترین چالش پیش روی فعالان این شبکه بوده است؛ چالشی که با اعلام خبر «۴۰۰۰ امضاء برای پس گرفتن شبکه نمایش خانگی از ساترا» عمیق‌تر شد. هرچند درنهایت با مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی مسئولیت همه‌چیز به سازمان صداوسیما سپرده شد. شبکه نمایش خانگی که سالیان سال است گوشه رینگ سازمان ساترا گیر افتاده، هر از گاهی با مشتی از سوی این سازمان، تا مرز ناک‌اوت شدن پیش می‌رود. تازه‌ترین اقدام ساترا اما در از دسترس خارج کردن یکی از پلتفرم‌های فعال در این شبکه؛ نماوا، در پی انتشار قسمت نخست سریال «سووشون» به کارگردانی نرگس آبیار، چنان بی‌سابقه، خارج از عرف و خلاف قانون به نظر می‌رسد که پس‌لرزه‌های واکنش به آن، به این زودی‌ها فرو نخواهد نشست.