مستر لینج انگلیسی در مقاله‌ای که در مجله آسیایی امپراتوری انتشار داده بود درصدد تحقیر ملت ایران برمی‌آید. ایران را مانند روح مرده‌ای می‌داند که در ضیافتی که به احترام روسیه در این قرارداد برپاساخته‌ایم، ظاهر شده است… میان حیات و مرگ افتاده…
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از روزنامه اعتماد، قرارداد ۱۹۰۷ مربوط به صحنه‌های شوم رقابت سیاسی و اقتصادی روس و انگلیس در ایران است که در سال‌های دوره پادشاهی فتحعلی‌شاه تا انقلاب مشروطه شکل گرفت. حوادث و وقایع ناشی از این رقابت زیان‌های جبران‌ناپذیری را به کشور و ملت ما وارد آورد. این رقابت و کشمکش در دوره انقلاب مشروطه ایران نیز ادامه داشته و به صورت‌های مختلف جلوه کرده است، دولت روسیه تزاری رژیم استبدادی و دستگاه سلطنت قاجار را تقویت می‌کرد و اما بریتانیا می‌خواست با کمک به نهضت مشروطه‌خواهی و جلب محبت رهبران انقلاب ایران راه را برای نفوذ هرچه بیشتر در رژیم جدید برای خود باز کند و از طرفی نیز جنایات سیاسی خود را که تا آن روز در ایران مرتکب شده بود، کمرنگ جلوه بدهد. اما پیشامدها حوادث بین‌المللی انگلستان را به سمتی سوق داد که بزرگ‌ترین جنایت تاریخی درباره ایران عقد قرارداد ۱۹۰۷ را مرتکب شد.
ادوارد براون انگلیسی در کتاب تاریخ ایران قسمتی از مقالات جراید ایران و اروپا را درباره قرارداد نقل کرده است. او اشاره می‌کند به این‌که این پیمان در انگلستان پیروزی درخشانی از ناحیه مردان سیاسی به حساب می‌آمد. ولی از ناحیه پاره‌ای از سیاسیون مانند لرد کرزن و مستر لینج مورد انتقاد قرار گرفت. نه از بابت جنایتی که این قرارداد درباره ملت ایران انجام داد، بلکه از آن جهت که در این معامله انگلستان نسبت به روسیه در موقعیت بدتری قرار گرفته است و مستر لینج انگلیسی در مقاله‌ای که در مجله آسیایی امپراتوری انتشار داده بود درصدد تحقیر ملت ایران برمی‌آید. ایران را مانند روح مرده‌ای می‌داند که در ضیافتی که به احترام روسیه در این قرارداد برپاساخته‌ایم، ظاهر شده است… میان حیات و مرگ افتاده… بدون این‌که در این قرارداد شرکت داده شود تنها و بیچاره به پای ما افتاده است (شمیم، ص۴۸۲، ۱۳۷۴) .