در آمریکا، بورسیه ۶ ماهه به آمریکا نصیبم شد که آقای هالو را نوشتم. ساعدی هم مرا معرفی کرد تا قصه تئاتر و فیلم بنویسم. ساعدی خودش سناریویی براساس همان نوشته یعنی گاو تهیه کرد که خیلی پر و پیمان بود.
به گزارش کاویان گلد، علی نصیریان مهمان برنامه درجه یک با اجرای مژده لواسانی بود؛ بازیگری که در گفت‌وگوی زنده از آغاز فعالیتش در تئاتر سخن گفت. او همچنین از حضورش در تئاتر لاله‌زار و سینما صحبت کرد و این‌که در سال ۱۳۲۹در نخستین کلاس‌های تئاتر حضور یافته است. بخش‌هایی از گفته‌های او را در این مصاحبه به نقل از همشهری در پی می‌خوانیم:
سال ۱۳۲۹ در نخستین کلاس تئاتر حضور یافتم. آن‌جا شروع به درس خواندن و یادگرفتن کردم. بعدها به تئاتر سعدی رفتم که توده‌ای‌ها آن‌جا بودند و در حوادث کودتا به آتش‌کشیده شد. خوب به خاطر دارم که «نوشین» کتاب «هنر تئاتر نوشین» را در زندان نوشت. او عضو کمیته مرکزی حزب توده بود و در زندان این کتاب نگاشته شد.
پدرم زندگی فقیرانه‌ای داشت. من تنها فرزند خانواده بودم و خواهر و برادر نداشتم. پدرم راننده کامیون بود و خانه و کامیونش را هم از دست داد. به‌دلیل این‌که تک‌فرزند بودم، تنها بودم، اما خوب به خاطر دارم که پدرم هیچ‌گاه با کار هنری‌ام مخالفت نکرد.
[…] نخستین کار جدی‌ام در تلویزیون «گاو» بود که براساس کار غلامحسین ساعدی، جعفر والی آن را آماده و مهیا کرد. خوب به خاطر دارم که آن زمان یک تلویزیون خصوصی باز شده بود و حتی ارکستر و موسیقی را از هنرهای زیبا می‌گرفت و به جای وزارت ارشاد، درواقع کار وزارت ارشاد را انجام می‌داد. «گاو» و «هالو» ابتدا در آن تلویزیون نمایش داده شدند. زمان ریاست‌جمهوری کندی در آمریکا، بورسیه ۶ ماهه به آمریکا نصیبم شد که آقای هالو را نوشتم. ساعدی هم مرا معرفی کرد تا قصه تئاتر و فیلم بنویسم. ساعدی خودش سناریویی براساس همان نوشته یعنی گاو تهیه کرد که خیلی پر و پیمان بود. اشخاص همان‌ها بودند، اما از حیث قصه‌پردازی بسیار زیباتر و عمیق‌تر از آب درآمد. اثر، اثری کامل به شمار می‌رفت. به نظرم داریوش مهرجویی با نگاه تازه‌تر و هم به شکل حرفه‌ای کار را انجام داد و به آن نگاه می‌کرد و همین شد که کار سینمایی، اثری به مراتب متفاوت‌تر از آن کار تلویزیونی از آب درآمد. من از داریوش مهرجویی بسیار یاد گرفتم.