اسطوره و بنیانگذار تیم فوتبال ملوان در ۸۷ سالگی چشم از جهان فروبست.
به گزارش کاویان گلد؛ دریا از دیشب ناآرام است. صیادان تورها را آویخته اند و ماهی ها در آب گریه می کنند. موج های سهمگین به سنگ های ساحل تازیانه می زنند. هیچ شناگری دل به این دریای پرغصه و خشمگین نمی زند. لنج ها و قایق ها به گل نشسته اند و سوت هیچ کشتی در پهنه نیلگون کاسپین به صدا در نمی آید. همه جا سوت و کور است چون دریا یتیم شده. پرچم مشکی در ساحل برافراشته شده اما این سیاهی با همیشه تفاوت دارد و معنا و مفهوم دیگری دارد. سیاهی برای از دست دادن پدری که دیگر نیست. پدری مهربان که کشتی ملوان را ساخت و ۳ دهه تمام ناخدای آن بود و مثل کشتی پرنده آن را از روی آب به قله رساند. یک ناخدای بی همتا و یک ملوان بی تکرار. پدری که دریا پیش او احساس حقارت می کرد. مردی که که قریب به ۵ دهه تمام روی عرشه ملوان فرماندهی کرد و از یک لج کوچک که بیا دستان پینه بسته اش آن را ساخته بود، یک تایتانیک اقیانوس پیمای غول پیکر ساخت که هیچ هماوردی ندارد. یک اقیانوس پیمای بی حد و مرز که هیچ حریفی نداشت.