گنبد کاخ مرمر به تقلید از گنبد شیخ لطف‌الله ساخته شده است و برای این‌که بتوانم دقیقا طرح گنبد شیخ لطف‌الله را پیاده کنم، چند روز پابرهنه روی داربست بودم و خوشبختانه نتیجه کارم مورد توجه قرار گرفت.
به گزارش کاویان گلد، لئون تادوسیان (۱۲۷۶ خورشیدی در تهران-۱۳۵۹ خورشیدی در نیویورک) از معماران نوگرای ایرانی ارمنی‌تبار بود. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه‌اش را در مدرسه ارمنی‌های تهران به پایان رساند و مهندسی ساختمان را در فرانسه فرا گرفت. پدرش خاچاطور تادوسیان استاد زرگری و جزو گروه سازنده کره جواهرنشان و شمشیر رسمی قاجار و برخی جواهرات سلطنتی دیگر بود. لئون تادوسیان نخستین معمار زمان رضاشاه و مهندس آرشیتکت بلدیه ایران بود. لئون همزمان با تبعید رضاشاه به ژوهانسبورگ یعنی در هیاهوی جنگ دوم جهانی راهی آمریکا شد. در بهار ۱۳۵۷ چند ماهی می‌شد که این معمار برجسته که حالا ۸۱ سال داشت به ایران بازگشت. در همین برهه یکی از خبرنگاران روزنامه کیهان از طریق «آندونیان» دوست لئون متوجه حضور او در ایران شد و برای دیدار و گفت‌وگو با او به منزلش رفت. آن‌چه در پی می‌خوانید روایت این دیدار است که روز سه‌شنبه ۵ اردیبهشت ۱۳۵۷ در صفحه ۵ روزنامه کیهان منتشر شد:
مهندس لئون را اتفاقی شناختیم و توسط دوست قدیمی‌اش «آندونیان» قرار ملاقاتی در یکی از بعدازظهرهای اردیبهشت ماه در محل مسکونی‌اش گذاشتیم. سربالایی بهجت‌آباد را که می‌رفتیم آندونیان حسابی چشم‌های‌مان را با وصف بسیارش از مهندس لئون گرد کرد: «پیرمرد یک دریاست. هشت سال تمام معمار مخصوص رضاشاه بوده و کتاب کتاب خاطره در سینه دارد.» خودش در را به روی‌مان باز کرد. قد متوسطی دارد. کت و شلوار شیکی به تن داشت و چهره‌اش نمی‌دانم چرا ما به یاد جمالزاده می‌انداخت.
به گرمی پذیرای ما شد و راه که افتاد متوجه عصای دستش شدیم و بعد درد پایش که می‌گفت سیاتیک دارم. پیرمرد که دنیای خاطره بود و تاریخ متحرک. روی مبل که نشست بلافاصله سیگار تعارف کرد. جابه‌جا که شدیم دختر و عروس آمریکایی‌اش هم سر رسیدند. بعد پسرش آمد که او هم مهندس است و حالا اقامتش در تهران به خاطر پسرش است که مدتی است به تهران آمده و مقاطعه‌کار است.