۹ زندانی سیاسی در ۲۹ فروردین در تپه‌های اوین گلوله‌باران شدند اما روایت رسمی چیز دیگری بود.
به گزارش کاویان گلد به نقل از اطلاعات‌آنلاین، روزنامه اطلاعات روز ۳۰ فروردین ۵۰ سال قبل در خبری کوتاه نوشت: «امروز مقامات انتظامی اعلام کردند، ۹ نفر از زندانیانی که قصد فرار داشتند کشته شدند. طبق اعلام مقامات مزبور تعدادی از زندانیان ماجراجو در داخل زندان مبادرت به تحریک سایر زندانیان می‌نمودند. مقامات زندان تصمیم گرفتند آن‌ها را به زندان دیگری منتقل نمایند. هنگامی که اتوبوس حامل زندانیان مورد بحث جهت انتقال آنان به زندان دیگر در حرکت بوده، زندانیان ضمن حمله به مأمورین مستقر در اتوبوس زندانی‌بَر و مجروح کردن ۲ نفر از آن‌ها موفق می‌شوند از اتوبوس خارج شوند و مبادرت به فرار نمایند. در این موقع مأمورین مستقر در دو خودرو متعاقب اتوبوس که مأموریت مراقبت و محافظت از اتوبوس را به عهده داشتند، اقدام به تیراندازی به طرف زندانیان کردند و درنتیجه ۹ نفر از زندانیان کشته شدند و هیچ‌یک موفق به فرار نگردیدند. وضع مزاجی دو نفر از مأمورین که یکی از آن‌ها مورد اصابت گلوله سایرین قرار گرفته رضایت‌بخش است.»
در انتهای این خبر نام آن ۹ زندانی کشته‌شده به این شرح آمده است: «۱. محمد چوپان‌زاده ۲. احمد جلیل‌افشار ۳. عزیز سرمدی ۴. بیژن جزنی ۵. حسن ضیاء‌ظریفی ۶. کاظم ذوالانوار ۷. مصطفی جوان خوشدل ۸. مشعوف کلانتری ۹. عباس سورکی.»
این ماجرا واقعیت داشت؟
این روایت رسمی بود که می‌گفت این ۹ نفر قصد فرار داشتند، اما روایت‌های دیگر از اعدام این ۹ زندانی، که همگی چپ‌گرا بودند، حکایت داشتند. از میان این جمع، ۳ نفر حکم ابد، ۴ نفر ۱۰ سال، یک نفر ۱۵ سال و یک نفر ۸ سال حبس داشتند. ۷ نفر از این ۹ نفر عضو گروه سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران بودند و ۲ نفر از اعضای سازمان مجاهدین خلق. بنا بر روایتی این ۹ نفر که فرض می‌شد از اعضای اصلی گروه‌های مسلح بودند، بدون اطلاع قبلی از زندان بیرون آورده می‌شوند و در تپه‌های اوین به روی‌شان رگبار می‌بندند.