شاید آهنگ "عزیزم" فقط یک اثر موسیقایی باشد، اما موجی که در جهان به راه انداخته، یادآور این نکته مهم است که فرهنگ، هنر و هویت ایرانی آن‌قدر غنی و دل‌نشین است که حتی بدون تبلیغات رسمی، می‌تواند در دل مخاطبان بین‌المللی جای بگیرد.
آهنگ «عزیزم» (Azizam) اثر جدید اد شیرن، خواننده مطرح بریتانیایی، این روزها در فضای اینستاگرام و شبکه‌های اجتماعی به‌شدت ترند شده است.
قطعه‌ای با حال و هوای ایرانی، تلفیقی از موسیقی غربی و شرقی، که نظر مخاطبان جهانی را جلب کرده و برای ایرانیان نیز غرورآفرین شده است.
این آهنگ ابتدا به زبان انگلیسی منتشر شد، اما در نسخه جدید و به گفته خود اد شیرن، با یک سورپرایز همراه شده است، همخوانی با یک خواننده زن ایرانی.
کلیپ این اثر، که شامل صحنه‌هایی با رقص و پوشش نامتعارف برای رسانه‌های رسمی ایران است، قابل پخش در پلتفرم‌های داخلی نیست، اما به‌صورت گسترده در فضای مجازی منتشر شده است.
کلمه “عزیزم” برگرفته از زبان فارسی است و در این اثر، اد شیرن با همکاری هنرمندانی از ایران و هند، از سازهایی چون دف، سنتور، دولسیمر چکشی و لوت بهره برده است.
تأثیرگذاری این قطعه به حدی است که برخی آن را اقدامی مؤثرتر از ده‌ها پروژه تبلیغاتی و سیاسی برای معرفی فرهنگ و صنایع‌دستی ایرانی می‌دانند.
یکی از صحنه‌های جذاب کلیپ از جایی آغاز می‌شود که پای اد شیرن به لبه یک فرش ایرانی برخورد می‌کند.
از آنجا به بعد، المان‌های متنوعی از فرهنگ ایران به تصویر کشیده می‌شود، از فرش ترکمن و سفره‌های ترمه تا نمایش غذاهایی چون زرشک‌پلو با مرغ و املت و رقص و بشکن ایرانی و کاسه بشقاب های مسی و…
حضور این نشانه‌ها در اثری جهانی، بازتابی از تمدن و زیبایی‌های ایرانی است که سال‌ها در آثار سینمایی ضدایرانی نادیده گرفته می‌شد.
اد شیرن در مصاحبه اش گفته الهام این کار را از ایلیا، دوست ایرانی‌اش گرفته است. برخی البته این پروژه را دارای زمینه‌های فرهنگی و شاید سیاسی می‌دانند و به توافقات ایران و رفع تحریم ها مرتبط می دانند، اما بسیاری آن را یک حرکت فرهنگی خالص و غیرسیاسی می‌دانند، شبیه به تأثیرگذاری کلیپ‌هایی که بدون بودجه‌های کلان داخلی، توانسته‌اند چهره‌ای جدید از ایران به جهان نشان دهند.
نمونه‌اش کار میلاد کرمی در معرفی طبیعت ایلام به دنیا، که به‌مراتب موفق‌تر از ده‌ها گزارش رسمی و تورهای تبلیغاتی عمل کرد.
در مقایسه با آثاری چون کلیپ های ساسی مانکن که به‌دلیل محتوای مستهجن و نامناسب مورد انتقاد شدید قرار گرفته اند، “عزیزم” از لحاظ هنری، روایتی حرفه‌ای‌تر و فرهنگی گونه ارائه کرده و توانسته توجه میلیون‌ها نفر را بدون ایجاد تنفر یا واکنش منفی، جلب کند.
شاید آهنگ “عزیزم” فقط یک اثر موسیقایی باشد، اما موجی که در جهان به راه انداخته، یادآور این نکته مهم است که فرهنگ، هنر و هویت ایرانی آن‌قدر غنی و دل‌نشین است که حتی بدون تبلیغات رسمی، می‌تواند در دل مخاطبان بین‌المللی جای بگیرد.
بدون شک، عربستان برای انجام کاری مشابه این اثر حاضر بود میلیاردها دلار هزینه کند.
شاید وقت آن رسیده باشد که ظرفیت‌های هنری و فرهنگی‌مان را جدی‌تر ببینیم و به‌جای تکرار کلیشه‌ها، از راه‌های خلاقانه و جهانی و امروزی تر برای معرفی ایران و جذب توریست بهره بگیریم.
46