به گفته رئیس اداره دوم ارتش در دهه ۶۰، سرهنگ محمدمهدی کتیبه، محسن رضایی باعث کنار گذاشتن صیاد شیرازی از فرماندهی نیروی زمینی ارتش بود.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، انقلاب که به ثمر رسید وارد پادگان اصفهان شد. در دانشکده توپخانه تدریس می‌کرد و با نیروهای انقلابی در اصفهان و تهران با یوسف کلاهدوز و حسن اقارب‌پرست ارتباط داشت. در داخل پادگان نفراتی را که می‌دانست مومن هستند و روحیه انقلابی در بین آنان آمیخته شده است و جرات و جربزه‌اش را دارند اعلامیه‌های حضرت امام را به نحوی به آن‌ها می‌رساند و کسانی را که آمادگی‌اش را نداشتند تلاش می‌کرد تا زمینه و جو انقلابی در میان پرسنل قوی‌تر شوند. «در ارتش شبکه‌های سه نفره درست کرده بودیم. نمی‌توانستیم بیشتر از سه نفر در یک جا جمع شویم. سه نفر سه نفر در خانه‌ها جمع می‌شدیم، آخرین وضعیت را بررسی می‌کردیم و خود را نسبت به پیام‌های حضرت امام موظف می‌کردیم تا در محیط اقداماتی انجام دهیم. چهره من در مرکز توپخانه اصفهان شناخته شده بود نه به عنوان کسی که چهره‌اش با سیاست آمیخته است بلکه مرا یک چهره مذهبی می‌شناختند. در همان کمیته‌ای که درس می‌دادم نقشه‌برداری و نقشه‌خوانی تدریس می‌کردم.»
ازجمله اقدامات مهم و حیاتی علی صیاد شیرازی در کردستان می‌توان به طرح‌های عملیاتی منجر به شکست حصر شهر سنندج و پادگان‌های مریوان، بانه و سقز اشاره کرد. پس از این طرح‌های پیروزی‌بخش بود که شهید صیاد به پاس مجاهدت‌های خاموش خود، با ارتقای ۲ درجه و با درجه سرهنگ‌تمامی به فرماندهی عملیات غرب کشور ارتش منصوب شد.
در بین همه شهرهای کردستان، سنندج به خاطر موقعیت استراتژیکش هم برای گروه‌های مسلح ضدانقلاب و هم برای دولت از اهمیت بالایی برخوردار بود؛ چنانکه پادگان ارتش در این شهر، فروردین ۱۳۵۸ تحت حمله و محاصره ضدانقلاب قرار گرفت. عملیات آزادسازی این شهر در اردیبهشت ۵۹ نیز که با همکاری مشترک ارتش و سپاه انجام شد، بیش از ۲۰ روز به طول انجامید.