در خانه‌های بسیاری، امسال سفره نوروز رنگ و بویی تازه گرفته است. در کنار سنجد و سیب، تکه‌ای نان و ظرفی خرما نیز دیده می‌شود.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، خانواده‌هایی که هر سال کنار هم سال نو را جشن می‌گرفتند، حالا در کنار هم افطار می‌کنند و این ترکیب، نوروز را نه فقط به جشن آغاز سال، بلکه به فرصتی برای درنگ و بازنگری در زندگی تبدیل کرده است.
بنابر روایت فارس، نوروز همیشه با آغاز بهار همراه بوده است. بوی سبزه‌های تازه، شکوفه‌های درختان و هوای لطیف فروردین، نشانه‌هایی از زایش دوباره زمین است. اما امسال، در کنار این تازگی، معنویتی عمیق‌تر نیز موج می‌زند.روزهایی که با تلاوت قرآن و لحظه‌شماری برای اذان مغرب سپری می‌شود و شب‌هایی که با شب‌زنده‌داری و دعا عجین شده است. این نوروز، متفاوت از هر سال است. دیگر فقط صحبت از سبزه و ماهی قرمز نیست، بلکه گفت‌وگوها در کنار سفره‌های افطار و دعای سحر نیز رنگ و بویی تازه گرفته است. شاید این هم‌زمانی تصادفی باشد، اما پیامی عمیق دارد؛ نو شدن، تنها در طبیعت رخ نمی‌دهد، بلکه در دل‌ها و نگاه‌ها نیز می‌تواند آغاز شود.
*تلاقی آیین‌های کهن و ارزش‌های معنوی نوروز و رمضان در نگاه اول، دو مفهوم متفاوت به نظر می‌رسند؛ یکی جشن و سرزندگی، دیگری ماه صبر و تهذیب نفس، اما در عمق این دو، شباهت‌هایی غیر قابل انکار نهفته است: نو شدن: همان‌طور که نوروز آغازگر سالی نو و فرصتی برای تغییر است، رمضان نیز زمانی برای پالایش روحی و بازگشت به فطرت پاک انسانی محسوب می‌شود. همبستگی و مهربانی: در نوروز، دید و بازدیدها و احوالپرسی‌های خانوادگی نقش پررنگی دارد و در رمضان، افطاری دادن و کمک به نیازمندان اوج می‌گیرد. شادی و امید: نوروز با امید به آینده همراه است و رمضان، نویدبخش رحمت و مغفرتی تازه برای انسان‌ها. غلبه بر سختی برای رسیدن به شادی و آرامش: در هر دو مناسبت، نوعی گذار از دشواری به‌سوی شادی دیده می‌شود؛ در رمضان، روزه‌داری مسیر رسیدن به شب‌های پربرکت قدر و عید فطر را هموار می‌کند و در نوروز، عبور از زمستان سخت، به بهار پرنشاط منتهی می‌شود. در این میان، لحظاتی خاص شکل‌گرفته است. کسانی که سال تحویل را با دعای سحر آغاز کردند، کودکانی که در کنار هدیه‌های نوروزی، اولین تجربه روزه‌داری‌شان را جشن گرفتند و خانواده‌هایی که شب‌های قدر را در کنار سفره هفت‌سین سپری کردند.
*فرصتی برای پیوند فرهنگی و اجتماعی این هم‌زمانی تاریخی، تنها در سطح فردی و خانوادگی اثرگذار نیست؛ بلکه می‌تواند بستری برای همبستگی بیشتر میان ملت‌های منطقه باشد. نوروز از ایران تا آسیای مرکزی، ترکیه، افغانستان و بخش‌هایی از جهان عرب گسترده است، همان‌طور که رمضان نیز میلیون‌ها مسلمان را در یک تجربه مشترک گرد هم می‌آورد. حالا تصور کنید که این دو آیین در کنار هم بتوانند بستری برای معرفی ارزش‌های فرهنگی و معنوی باشند؛ از طریق جشنواره‌های مشترک، مستندهایی که این هم‌زمانی را به تصویر می‌کشند و حتی دیپلماسی فرهنگی که نوروز را نه فقط به‌عنوان یک جشن، بلکه به‌عنوان یک پیام صلح و همدلی به جهان معرفی کند. * از میراث کهن تا برندسازی جهانی این هم‌زمانی بهار طبیعت و بهار دل‌ها فرصتی است تا در سطح جهانی، این دو رویداد را در کنار هم به‌عنوان نمادهایی از صلح، همدلی و ارزش‌های مشترک معرفی کنیم. مهران حسنی، پژوهشگر حوزه گردشگری، معتقد است که «هر دو مناسبت مفاهیمی از تحول و پاکی را در خود دارند و می‌توان با ایجاد فضای معنوی در سفرها، گردشگری را با حال و هوای رمضان هماهنگ کرد. این هم‌زمانی، فرصتی برای ارتقای گردشگری مذهبی و فرهنگی در ایران است. برگزاری مراسم افطار در اماکن مذهبی، فراهم‌سازی محیط‌های مناسب برای اقامه نماز و اجرای برنامه‌های فرهنگی متناسب با رمضان، می‌تواند توازن مناسبی بین این دو مناسبت برقرار کند. نوروز ۱۴۰۴ می‌تواند آغازی برای تبدیل گردشگری مذهبی به یکی از ارکان پایدار صنعت گردشگری ایران باشد. ایران با داشتن میراث غنی اسلامی و اماکن مقدس، ظرفیت بالایی در این حوزه دارد. با برنامه‌ریزی جامع و مشارکت نهادهای مختلف، می‌توان از این فرصت برای افزایش جذب گردشگران داخلی و خارجی و ارتقای جایگاه ایران در بازار گردشگری جهانی بهره برد». آنچه اهمیت دارد، روایت درست این هم‌زمانی تاریخی است؛ روایتی که نشان دهد چگونه نوروز و رمضان، هر دو پیام‌آور نوزایی، امید و نزدیکی دل‌ها هستند و می‌توانند به پلی برای تعاملات فرهنگی و گسترش ارزش‌های انسانی در جهان باشد.