رسانه‌های ورزشی ایران چندین سال است به مسئله‌ای به‌نام «جادوگری در فوتبال» می‌پردازند و همیشه این تصور وجود دارد که افرادی موسوم به «جادوگر» توانسته‌اند با روش‌هایی ناشناخته سرنوشت بازی‌ها را تغییر دهند.
به گزارش خبرآنلاین، سایت تابناک نوشت: برخی مربیان بر این باورند که به کمک این افراد به پیروزی رسیده‌اند، عده‌ای معتقدند از سقوط گریخته‌اند و تعدادی بازیکن نیز عملکردشان را مدیون نیروهای غیبی می‌دانند که از سوی جادوگران برایشان مهیا شده، اما مسئله اینجاست که چنین روایتی جز تقویت خرافه‌پرستی و مشروعیت‌بخشی به یک فریب آشکار نتیجه‌ای ندارد.
رسانه‌ها مسئولیت بزرگی بر دوش دارند، اما نه برای افشای این فریب بلکه دقیقاً برعکس در راستای گسترش و ریشه‌دار کردن آن. وقتی گزارشگری با جدیت از تأثیر جادوگران بر نتایج مسابقات صحبت می‌کند، او نه‌تنها دروغی مضحک را به خورد مخاطب می‌دهد بلکه فضایی می‌سازد که در آن، کلاهبرداران فرصت بیشتری برای فریب افراد ساده‌دل پیدا می‌کنند.
واقعیت این است که آنچه در این داستان وجود دارد، نه جادو است، نه نیرویی ماورایی، نه تأثیر پنهانی بر فوتبال. تنها چیزی که واقعاً در این ماجرا نقش دارد، یک فریب آشکار است: کلاهبرداری به نام جادوگری! آنها نه «خوبان عالم» بلکه معمولی‌ترین کلاهبردارانی هستند که ناآگاهی و ترس را سرمایه‌ی کار خود کرده‌اند. رسانه‌هایی که این خرافه را بازتولید می‌کنند، شاید تصور کنند با «خوبان عالم» طرف هستند، اما در واقع تنها به «معمولیان عالم» پر و بال می‌دهند؛ کسانی که جز فریب، هیچ هنری ندارند.