محققان با به‌کارگیری حداقل فناوری راه‌حلی ساده طراحی کرده‌اند تا بتوانند به آبرسانی شهر در حال رشدی که در صحرای آتاکامای شیلی واقع‌شده، کمک کنند.
غزال زیاری: صحرای آتاکاما در شمال شیلی، در سایه کوه‌های آند قرار دارد و باوجودی که با اقیانوس آرام هم‌مرز است، جریان سرد مداومی به نام جریان هومبولت، سطح رطوبت هوا را در این منطقه نسبتاً پایین نگه می‌دارد.
در آسمان صحرای آتاکاما گرچه ابرها تشکیل می‌شوند، اما به‌سرعت از بین می‌روند و درنتیجه به‌ندرت و به میزان بسیار کمی شاهد بارش باران در این منطقه هستیم که به‌طور متوسط در برخی نقاط، چند میلی‌متر در سال است؛ در دیگر بخش‌های این صحرا، ایستگاه‌های هواشناسی چندین دهه است که هیچ بارندگی‌ای را ثبت نکرده‌اند.
با نادیده گرفتن تعداد انگشت‌شماری از دره‌های قطب جنوب، آتاکاما خشک‌ترین مکان روی زمین است. حجم مناظر شنی، صخره‌های بلند و میزان نمک در این منطقه آن‌قدر زیاد است که محققان از صحرای آتاکاما به‌عنوان نماینده مریخ روی کره زمین یاد می‌کنند.
صحرایی خشک ولی مسکونی
باوجوداین شرایط سخت، زندگی در این منطقه جریان دارد و شهرهای کم‌جمعیت و شهرک‌های ساحلی در آتاکاما دیده می‌شوند. ایکیکه، پایتخت منطقه‌ای که در کنار اقیانوس واقع‌شده، جمعیتی ۲۳۰ هزارنفری دارد و در نزدیکی این منطقه، شهر آلتو اوسپیسیو در در حال رشد است که حالا جمعیتش به بیش از ۱۴۰ هزار نفر رسیده. این در حالی است که تا سال ۲۰۱۲ کمتر از ۱۰۰ هزار نفر در آنجا زندگی می‌کردند و دلیلش هم رونق معدن لیتیوم در منطقه است.
مسئله تأمین آب آشامیدنی این افراد، حالا مسئله‌ای بزرگ است. آب شیرین این افراد از یک سفره زیرزمینی تأمین می‌شود که تقریباً ده هزار سال است که عملاً با بارندگی خاصی مواجه نبوده و حالا این سفره زیرزمینی در حال خشک شدن است. گرچه کارخانه‌های نمک‌زدایی که نمک را از آب اقیانوس‌ها حذف می‌کنند، بخشی از نیاز آب مردم منطقه را تامین می‌کنند؛ اما این کارخانه‌ها نیز برای شهرهای کم‌درآمد منطقه بسیار پرهزینه و انرژی‌بر هستند و بیشتر آب تأمین‌شده توسط این کارخانه‌ها در اختیار عملیات استخراج معادن قرار می‌گیرند و نه مردم.