نه شاپور بختیار و نه هم‌پالگی‌های شناخته یا نشناخته‌هایش برای مردمی که سرسختانه برای آزادی بی قید و شرط می‌جنگند و می‌خواهند حکومت جمهوری را جایگزین حکومت‌های دیکتاتوری سلطنتی بکنند، ابدا مورد اعتنا نمی‌تواند باشد.
به گزارش کاویان گلد، روز چهارشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۵۷ یک روز پیش از پرواز تاریخی انقلاب، غلامحسین ساعدی یادداشت بلندی در نقد دولت بختیار در کیهان منتشر کرد. متن این یادداشت به این شرح بود:
گره کوری را که شاپور بختیار در راه ادامه حکومت خود ایجاد کرده، نه به آن سادگی است که با صدور فرمایشات بلیغ و مصاحبه‌های متعدد تهدیدآمیز، و رفتار خشونت‌بار نظامیان و کشتار دسته‌جمعی و پی‌درپی مردم مبارز و آخرسر به بند کشیدن روزنامه‌نگاران به بهانه مسخره امنیتی گشوده شود. هر روز که می‌گذرد مردم به رای‌العین می‌بینند که حق دارند، بسیار هم حق دارند که سقوط چنین دولت نیم‌بندی را که با دولت چکمه‌پوشان ازهاری و با دولت تا مرفق به خون آلوده شریف‌امامی مطلقا فرقی ندارد، خواستار شوند. تازه شریف‌امامی و ازهاری با معلق زدهن‌ها و دروغ‌بافی‌ها و من بمیرم تو بمیری‌ها ابلهانه مکرر دست و پا می‌زدند به هر صورتی شده حافظ سلطنت و دار و دسته چپاولگر حاکم بر مردم و صریح‌تر نگهبان غارتگران آمریکایی در وطن ما باشند، اما دیگر نه ادعای گنده‌ای داشتند و نه تغییر بنیادی سیستم حکومتی را به مردم وعده می‌دادند.