دیوید لینچ مولفه‌های سینمای سوررئالیستی را از لوئیس بونوئل تحویل گرفت و آن را با فرم انتزاعی نقاشی‌های جنون‌آورش تلفیق کرد و به سبک ساختاری منحصری رسید که جهان سینما هرگز مشابه آن را تجربه نکرد.
به گزارش کاویان گلد، سال ۲۰۲۵ نیامده، عاشقان سینمای جهان را شوکه کرد. حدود ۶ ماه پیش بود که دیوید لینچ افسانه‌ای اعلام کرد به بیماری حاد ریوی (آمفیزم) مبتلا شده اما تلاش می‌کند تا توئین‌پیکس (Twin Peaks) جدیدش را جلوی دوربین ببرد. همان جا طرفداران این کارگردان برجسته، احساس خطر کردند؛ شنیدن این جملات از زبان مردی که در تمام این سال‌ها مردم را به شادی و امید تشویق می‌کرد، طاقت‌فرسا بود.
به گزارش ایرنا، اما چرا لینچ به کارگردان افسانه‌ای تمام تاریخ تبدیل شد؟بر روی کاغذ، لینچ بارزترین نماینده سینمای سوررئالیستی است. سینمایی که از نخستین سال‌های پیدایش این صنعت با لوئیس بونوئل تکرارنشدنی حیات یافت و با مرگ او، این مسیر توسط لینچ تداوم یافت. درواقع بونوئل سینمای سوررئالیستی را با شاخصه‌های بدوی این سبک ساختاری به مخاطب شناساند و سبب شد تا در هجوم سایر گونه‌های سینمایی پرقدرت، سینمای سوررئالیستی نیز برای مخاطبان سینما نمایندگانی بزرگ داشته باشد. لینچ فیلمساز پساکلاسیک سینماست که این گونه را با ویژگی‌های سینمای مدرن همراه کرد. در سالیانی که گونه‌های سینمایی در مرحله انتقال از سینمای کلاسیک به مفاهیم مدرن (دوره گذار) پوست‌اندازی مفهومی و کیفی را تجربه می‌کردند نابغه‌ای چون لینچ با کمک درون‌مایه‌های منحصر به خود، این گونه را با یک دگردیسی کلی مواجه کرد.