امشب قرار است نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم با موضوع سیاست خارجی با یکدیگر مناظره کنند و قطعاً از مذاکره سخن به میان خواهد آمد.
رویکرد مذاکراتی یک کشور نقش کلیدی در تعیین موقعیت آن در صحنه بین‌المللی ایفا می‌کند. این رویکرد می‌تواند مذاکره را به یکی از ارکان اصلی قدرت در سیاست خارجی تبدیل کرده و به کشور کمک کند تا به اهداف جهانی خود دست یابد، یا می‌تواند آن را به چالشی دست‌نیافتنی تبدیل کند که کشور را از فواید آن محروم می‌سازد. در این راستا، بررسی رویکرد واقع‌بینانه هنری کیسینجر به مذاکره، بینشی ارزشمند را ارائه می‌دهد.
هنری کیسینجر، دیپلمات برجسته آمریکایی و از معماران اصلی عادی سازی روابط چین و آمریکا، که به خوبی تنش‌های دوران جنگ سرد میان آمریکا و شوروی را نیز مدیریت کرد، معتقد است که اگر طرف‌های مذاکراتی او نگاه الهیاتی و ایدئولوژیک به مذاکرات را کنار نمی‌گذاشتند، دستیابی به چنین موفقیت‌هایی ممکن نبود.
در کتاب «کیسینجر مذاکره‌گر» آمده است که دستاوردهای وزیر امور خارجه اسبق آمریکا که سال گذشته در سن 100 سالگی درگذشت، به‌ویژه در گشایش روابط با چین و مدیریت دشمنی با اتحاد جماهیر شوروی، حاصل نگاه واقع‌بینانه او و طرف‌های دیگرش به مذاکرات و سیاست خارجی بوده است.
کیسینجر داشتن رویکرد الهیاتی و ایدئولوژیک به مذاکره را مورد انتقاد قرار داده و معتقد است که رویکرد الهیاتی منجر به بن‌بست در سیاست خارجی، پیچیده‌تر شدن شرایط و از دست دادن فرصت‌های تعامل و گشایش می‌شود.