«آسیوَن» کار امیرحسین رئوفی که طرحی مترآزاد در شوشتری-مرکّب است و بر اساس امکانات بالقوه مُدال و ساختارهای اجراییِ موسیقی ردیف‌دستگاهی نغمه‌پردازی شده است، منتشر شد.
به گزارش کاویان گلد -این اثر طرحی مترآزاد در شوشتری-مرکّب است که بر اساس امکانات بالقوه مُدال و ساختارهای اجراییِ موسیقی ردیف‌دستگاهی نغمه‌پردازی شده است. امیر مردانه (ضبط صدا)، سیاوش کامکار (پالایش صدا)، حمیدرضا سوسنی (پوستر و ویدئو آرت) و الیار نوری‌زاده (عکاس) از دیگر عوامل تولید این اثر هستند.
پژمان طاهری؛ آهنگساز و نوازندهٔ، پیرامون این نواخت می‌نویسد: «به عادت مألوف هیچ‌گاه نوشته‌ای در توضیح یک قطعهٔ موسیقی ننوشته و نخواهم نوشت. چه تفاوت موسیقی و علوم نیز در همین است و از اساس، موسیقی به همین دلیل ساده و روشن از حیطهٔ نامحدود علوم خارج و منتسب است به هنر… دیرزمانی‌ست در پاسخ علاقه‌مندان به موسیقی و شاگردانم که می‌پرسند چه کنیم، می‌گویم خودتان باشید نه وجودی مکرّر و البته ملال‌آور از جهت تکرار همان مکرّرات! برایشان با حوصلهٔ بسیار می‌گویم که معلمانتان را دوره کنید و دریابید که چگونه به اینجا رسیده‌اند و آن شده‌اند که می‌بینید و می‌شنوید. آیا آنها تکرار معلمان خود بوده‌اند؟ البته که پاسخ خیر است… در این سفر طولانی حتی با تصور اینکه مبدأ، مقصد و مسیر یکی‌ست (که نیست…) هر رهگذر، چشم‌اندازهای مختلفی را نظاره می‌کند و حتی همان مسافر نیز به وقتِ هر نوبتِ گذر، چیزهایی را می‌بیند و می‌شنود که شاید پیش از آن در همان مسیر ندیده و نشنیده باشد. در آخر به آنها تاکید می‌کنم که عاشق معلّمان شایسته باشید ولی در آنها ذوب نشوید! خلاصه اینکه گذشتگان را دوره کنید، در حال زندگی کنید و نگاهتان به آینده باشد تا مگر بهره‌ای نصیبتان گردد و حلقه‌ای شوید در این زنجیر… امیرحسین، دوست من و نوازندهٔ خوب سنتور، به این دلیل ساده در نظر من جلوه‌ای دیگر دارد که خودش است. با تمام قوّت و ضعف‌های طبیعی یک انسان… او نوازندهٔ قابلی‌ست. دستور زبان موسیقی دستگاهیِ ایران را بلد است. کوک سازش دقیق است. زمان‌بندیِ سازش متفاوت با اساتیدش ولی درست و دلنشین است و تو راغبی که بشنوی و می‌توانی لذّت ببری…