تحلیل آماری بیوفوتونهای حاصل از دانههای عدس، شواهدی را در رابطه با احتمال وجود نوعی «هوش» در گیاهان ارائه میدهد.
غزال زیاری: همه موجودات زنده سطح ضعیفی از تابش نور را ساطع میکنند که به آن “بیوفوتون” میگویند؛ البته منشأ و عملکرد این بیوفوتونها تا حد زیادی نامشخص است.
حالا تیمی بینالمللی از فیزیکدانان، با حمایت موسسه سؤالات بنیادی (FQxI)و با استفاده از تحلیلهای آماری نور ساطعشده، در راستای انجام مطالعه و بررسی بیشتر بر روی این موضوع، رویکرد جدیدی را معرفی کردهاند.
هدف این بررسیها چیست؟
محققان در این پروژه، قصد دارند تا به آزمایش این موضوع بپردازند که آیا بیوفوتونها در انتقال اطلاعات درون و بین موجودات زنده نقش دارند یا خیر و اینکه آیا نظارت بر بیوفوتونها، در توسعه تکنیکهای پزشکی درراستای تشخیص زودهنگام بیماریهای مختلف کاربردی خواهد بود؟
تحلیلهای محققان از اندازهگیری نور ضعیف ساطعشده از دانههای عدس، از مدلهایی برای ظهور نوعی هوش گیاهی خبر میدهد که در آن، انتشار بیوفوتونیکی حامل اطلاعاتی است و ممکن است گیاهان از آن بهعنوان وسیلهای برای برقراری ارتباط استفاده کنند.
داستان از کجا شروع شد؟
حدود یک قرن پیش بود که الکساندر گورویچ، زیستشناس روسی متوجه شد که پیاز یک میدان الکترومغناطیسی ضعیف منتشر میکند که با رشد سلولی مرتبط است.
حالا کاتالینا کورسیانو، عضو FQxI و فیزیکدان هستهای و کوانتومی آزمایشی موسسه ملی فیزیک هستهای (INFN) در ایتالیا دراینباره گفت: «از آن زمان، دانشمندان متوجه شدند که باکتریها، گیاهان، حیوانات و حتی انسانها بیوفوتون ساطع میکنند.»
مائوریتزیو بنفاتو، یکی دیگر از محققان این پروژه در این رابطه گفت: «برخی از دانشمندان فکر میکنند که این بیوفوتونها احتمالاً در تبادل اطلاعات نقش دارند؛ اما تا به امروز هیچ مدلی نتوانسته توضیح دهد که آنها از کجا آمدهاند و چه کاربردی دارند.»
سالهاست دانشمندان میکوشند تا انتشار بیوفوتونها از دانههای جوانهزده را بهعنوان روشی برای اندازهگیری کیفیت آنها در راستای مطالعه اثرات آفتکشها و کودها بر روی گیاهان و درعینحال بهعنوان وسیلهای برای بررسی کیفیت غذا بررسی کنند. در جریان این آزمایشها، محققان با برش بافتها، شاهد نرخهای مختلف انتشار بیوفوتون بین سلولهای تومور و سلولهای غیر بدخیم بودند. بنفاتو دراینباره توضیح داد: «حتی مردم هم در هنگام عصبانیت بیوفوتونهای بیشتری آزاد میکنند.»