اتحادیه صنف پرنده‌فروش اعلام داشت که کبوتربازان و فروشندگان کبوتر در تهران دکان‌های خود را جمع‌آوری کرده‌اند و از اتحادیه درخواست نموده‌اند تا به جای کبوترفروشی به آن‌ها پروانه [جواز] قناری‌فروشی داده شود.
به گزارش کاویان گلد، در بهار سال ۱۳۵۲ دیگر مدت‌ها بود که آسمان تهران صحنه نمایش پرواز کبوترانی نبود که صاحبان‌شان با عشق هر روز پِرِشان می‌دادند و بعد هم با دستی که سایبان چشمان‌شان کرده بودند گردن می‌کشیدند که کفتر جلدشان چقدر اوج می‌گیرد و چه زمانی به بام خویش باز می‌گردد.
کبوتربازان تهران سابقه‌ای طولانی و تقریبا تاریخی داشتند و تا اواخر دهه ۴۰ در زمره هنرمندان تهران به شمار می‌رفتند… به همین مناسبت شمار مغازه‌های کبوترفروشی نیز فراوان بود؛ کسبی که از اوایل دهه پنجاه به‌شدت رو به کسادی رفت، علت هم آن بود که به خاطر ایجاد اختلال در پرواز هواپیماها و مشکلات اجتماعی، پر دادن کبوتر بر فراز آسمان تهران ممنوع شد. روز سه‌شنبه ۲۲ خرداد ۱۳۵۲ روزنامه اطلاعات طی گزارشی در این باره از تغییر کاربری کبوترفروشی‌ها خبر داد. گزارش را در پی می‌خوانیم:
از چندی قبل کبوتربازان به علت اختلالاتی که در پرواز هواپیماها به وجود می‌آودند و به دلایل مختلف اجتماعی دیگر از ردیف بازیگران شهر خارج شدند و طبق قانون ویژه‌ای کبوتربازان مجبور شدند کبوترهای خود را به مناطق خارج از محدوده غیرمجاز فرودگاه‌ها ببرند.