تعدادی از کارکنان شرکت نفت به علت ترس از اخراج شدن یا عدم پرداخت حقوق به سر کار خود برگشته بودند. تولید نفت در روزهای اخیر دو برابر شده بود، اما اوضاع در ایران هنوز نامعلوم بود.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۲۷ آذر ماه سال ۱۳۵۷ در خاطرات جیمی کارتر در برگیرنده امیدوارتر شدن شاه بنا بر روی دادن تحولات بسیار سطحی و گذرا بود. این امر اما دیری نپایید و موج انقلاب، امیدهای کاذب و گذران شاه را در زیر آماج واقعیات انقلابی مدفون کرد. خاطره حاضر بازتابی از وضعیت سیاسی و اجتماعی پیچیده‌ای است که ایران در دوران بحران‌های منتهی به تغییرات بزرگ تاریخی با آن روبه‌رو بود. این دوره را می‌توان به عنوان نقطه‌ای حساس در تاریخ معاصر ایران در نظر گرفت که در آن، کشمکش میان حکومت سلطنتی، نیروهای مخالف سیاسی و شرایط اقتصادی، فضای کشور را به شدت ملتهب کرده بود.
شاه، به عنوان رهبری که تحت فشار داخلی و خارجی قرار داشت، در تلاش بود تا با حفظ تسلط بر نیروهای مسلح و ایجاد ائتلاف‌های سیاسی، پایه‌های قدرت خود را تقویت کند. اما تناقض در تصمیم‌گیری‌های او، از جمله تمایل به حفظ کنترل کامل در برابر واگذاری اختیارات به دیگران، مانع از موفقیت در ایجاد ثبات می‌شد. در این میان، بازگشت موقتی و محدود برخی کارکنان صنعت نفت به سر کار، به دلیل ترس از اخراج یا عدم دریافت حقوق، امیدی کوتاه‌مدت و گذرا برای شاه به همراه داشت. این امیدواری سطحی، نه‌تنها قادر به رفع بحران نبود، بلکه عمق نارضایتی‌های اجتماعی و ناپایداری اقتصادی را بیش‌ازپیش آشکار می‌کرد.