اهل بیت وحی بر اساس علم لدنی و الهام وحیانی، نه تنها پرده از اسرار پیچیدهی خلقت و هستی برداشتهاند، بلکه راهنماییهایی دقیق و جامع برای زندگی دینی، انسانی و علمی ارائه دادهاند که تا قیامت راهگشا و هدایتگر است.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، در طول تاریخ اسلام، یکی از ویژگیهای خوب شیعیان، تلاش برای حفظ و گسترش علوم اهلبیت علیهمالسلام بوده است. شیعیان همواره بر این باور بودهاند که اهلبیت سرچشمه پاکترین و خالصترین معارف الهی هستند و دسترسی به مفاهیم بلند دینی و انسانی جز از طریق احادیث و تعالیم آنان ممکن نیست. از اینرو، علمآموزی از میراث اهلبیت نه تنها یک وظیفه شرعی، بلکه یک رسالت تاریخی بوده است که شیعیان در طول قرون مختلف بر دوش خود احساس کردهاند. این تلاش مداوم برای نگهداشتن عطر آموزههای اهلبیت در جامعه، به یک جریان فکری قدرتمند تبدیل شد که همواره نقش تعیینکنندهای در شکلگیری هویت شیعه و بقای معارف اصیل اسلامی ایفا کرده است.
بنابر روایت تسنیم، در این میان، برخی از روایات برجسته اهلبیت علیهمالسلام روشنکننده اهمیت این مسئولیت است. به عنوان نمونه امام رضا علیهالسلام با اشاره بر ضرورت احیای امر اهلبیت، بیان کردهاند که آگاهیبخشی نسبت به علوم اهلبیت، راهی است برای زنده نگهداشتن آرمانها و دعوت مردم به معارف راستین اسلام. در واقع، اگر زیباییهای سخنان اهلبیت به همگان معرفی شود، مردم به دلیل فطرت پاک و حقیقتطلب خود، این مسیر نورانی را خواهند پذیرفت. عبدالسلام بن صالح هروی میگوید: شنیدم از امام علی بن موسی الرضا علیهالسلام که فرمود: «رحمت خدا بر بندهای که امر ما را زنده کند.» به ایشان گفتم: چگونه امر شما را زنده کند؟ فرمود: «علوم ما را بیاموزد و به مردم آموزش دهد، زیرا اگر مردم زیباییهای سخنان ما را بدانند، از ما پیروی خواهند کرد؛ یَتَعَلَّمُ عُلُومَنَا وَ یُعَلِّمُهَا النَّاسَ فَإِنَّ النَّاسَ لَوْ عَلِمُوا مَحَاسِنَ کَلَامِنَا لَاتَّبَعُونَا.» این مسئولیت خطیر، شیعیان در طول تاریخ را بر آن داشته است که با جمعآوری، طبقهبندی، شرح و ترویج احادیث اهلبیت، نور هدایت آنان را به قلبهای مشتاق برسانند.