ارفع‌الدوله در بحث عمومی اجلاس دوم مجمع در سال ۱۹۲۱ م. راجع به ورود اعضای جدید از فکر گسترش عضویت در جامعه ملل پشتیبانی کرد و این معنا را به زبان آورد: «جامعه ملل به مشابه سپاهی است که برای صلح می‌جنگد؛ هرچه بیش‌تر جنگاور در صف داشته باشد از پیروزی مطمئن‌تر خواهد شد…
به گزارش کاویان گلد به نقل از روزنامه اعتماد؛ فریدون زندفرد، سال ۱۴۰۰ در کتاب «ایران و جامعه ملل»، نوشته است که میرزا رضاخان ارفع‌الدوله نماینده اول ایران در کنفرانس صلح ۱۸۹۹ لاهه، در سال‌های اولیه‌ی تاسیس جامعه ملل، ریاست هیات نمایندگی ایران را به عهده داشت…
ارفع‌الدوله در بحث عمومی اجلاس دوم مجمع در سال ۱۹۲۱ م. راجع به ورود اعضای جدید از فکر گسترش عضویت در جامعه ملل پشتیبانی کرد و این معنا را به زبان آورد: «جامعه ملل به مشابه سپاهی است که برای صلح می‌جنگد؛ هرچه بیش‌تر جنگاور در صف داشته باشد از پیروزی مطمئن‌تر خواهد شد… بیش از سیصد میلیون مسلمان در جهان زندگی می‌کنند. تا این زمان در تمام کنفرانس‌های بین‌المللی دو نماینده از جهان اسلام حضور داشته‌اند: ترکیه و ایران… به علاوه، از آن‌جا که اخیرا افغانستان به عنوان یک کشور آزاد و مستقل به رسمیت شناخته شده است، امید دارم وضعیت اجازه دهد که نمایندگانی به مجمع اعزام دارد. همچنین آرزو دارم که شاهد حضور نمایندگان حجاز [عربستان]، بین‌النهرین [عراق] و جمهوری‌آذربایجان قفقاز باشیم. می‌توانم اطمینان بدهم که ورود این کشورها به جامعه‌ملل منافع بزرگی برای صلح و امنیت دربرخواهد داشت.»
میرزا رضاخان ارفع‌الدوله، نه‌تنها چهره‌ای نام‌آور و شناخته‌شده در سیاست بین‌المللی است، بلکه ادیب، شاعر و موسس «دبستان دانش» در تهران، به‌ویژه برای کودکان فقیر بوده که روزنامه‌ی هفتگی «تربیت» در دوره‌ی قاجار و همچنین ماهنامه‌ی ادبی «ارمغان» در دوره‌ی پهلوی اول به این شخصیت فرهنگی – بین‌المللی پرداخته‌اند.