به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از ایسنا،  «آرتیم مِلیکیان» از خلبانان پیشکسوت هوانیروز است. او در خاطرات خود به عنوان یک خلبان ارمنی که ماموریت‌های متعددی را در دوران خدمتش به ارتش و میهن انجام داده است، روایت می‌کند:

من از ارامنه هستم. سال ۱۳۲۶ در جلفای اصفهان خیابان خاقانی متولد شدم، مادرم خانه‌دار و پدرم یک پرستار بود که در بیمارستان انگلیسی‌های قدیم کار می‌کرد. او بعد محل خدمتی خود را به بیمارستان ارامنه تغییر داد و در همان بیمارستان بازنشسته شد.

در خیابان خاقانی یک قوم و خویشی داشتم به نام هراد که منبت‌کار بسیار ماهری بود، داخل مغازه او دو نفر افسر می‌آمدند، این افسرها را من می‌شناختم ولی نمی‌دانستم خلبان بالگرد هستند، آن موقع هوانیروز در همین فرودگاه قدیم اصفهان که یک قسمت آن مسافربری و قسمت دیگر در اختیار هوانیروز بود استقرار داشت.

"/>

پرسیدم «مگر ارمنی‌ها را در ارتش استخدام می‌کنند؟!»

در خیابان خاقانی یک قوم و خویشی داشتم به نام هراد که منبت‌کار بسیار ماهری بود، داخل مغازه او دو نفر افسر می‌آمدند، این افسرها را من می‌شناختم ولی نمی‌دانستم خلبان بالگرد هستند، آن موقع هوانیروز در همین فرودگاه قدیم اصفهان… بود.

پرسیدم «مگر ارمنی‌ها را در ارتش استخدام می‌کنند؟!»

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از ایسنا،  «آرتیم مِلیکیان» از خلبانان پیشکسوت هوانیروز است. او در خاطرات خود به عنوان یک خلبان ارمنی که ماموریت‌های متعددی را در دوران خدمتش به ارتش و میهن انجام داده است، روایت می‌کند:

من از ارامنه هستم. سال ۱۳۲۶ در جلفای اصفهان خیابان خاقانی متولد شدم، مادرم خانه‌دار و پدرم یک پرستار بود که در بیمارستان انگلیسی‌های قدیم کار می‌کرد. او بعد محل خدمتی خود را به بیمارستان ارامنه تغییر داد و در همان بیمارستان بازنشسته شد.

در خیابان خاقانی یک قوم و خویشی داشتم به نام هراد که منبت‌کار بسیار ماهری بود، داخل مغازه او دو نفر افسر می‌آمدند، این افسرها را من می‌شناختم ولی نمی‌دانستم خلبان بالگرد هستند، آن موقع هوانیروز در همین فرودگاه قدیم اصفهان که یک قسمت آن مسافربری و قسمت دیگر در اختیار هوانیروز بود استقرار داشت.

دیدگاهی بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *