ایرانی‌ها هرگز با این عناصر و پادشاه آن‌ها کنار نیامدند و بزرگ‌ترین دلیل آن این است که چون ایرانیان خواهان سرنگونی سلسله صفویه بودند، هنگام محاصره اصفهان توسط افاغنه، از هیچ کجای ایران به کمک پادشاه صفویه نرفتند تا این سلسله سرنگون شد.
به گزارش کاویان گلد به نقل از ایبنا، کتاب «خاندان صفویه؛ دگردیسی و پیامدهای ویرانگر» نوشته عباسقلی غفاری فرد از سوی مؤسسه انتشارات نگاه منتشر شد. ریشه و تبار صفویه از فیروزشاه تا شیخ صفی‌الدین، شیخ صفی‌الدین، شیخ صدرالدین، خواجه علی، شیخ ابراهیم مشهور به شیخ شاه، شیخ جنید، شیخ حیدر، شاه اسماعیل اول، شاه تهماسب اول، شاه اسماعیل دوم، شاه سلطان محمد، شاه عباس اول، شاه صفی، شاه عباس دوم، شاه سلیمان و شاه سلطان حسین عنایون اصلی کتاب را شامل می‌شود.
پادشاهان سلسله صفویه به عنصر ایرانی متکی نبودند بلکه گروگانی بودند در دست اقلیتی از قبایل چادرنشین آناتولی، حلب، شام و مجارستان که از روزگار شیخ صفی‌الدین عموما و از روزگار شیخ جنید خصوصا در جست‌وجوی سرزمینی برای تحقق آرمان‌های غالی‌گرایانه خود بودند و انجام این رویکرد را در تغییر جایگاه مرشد طریقت اردبیل (یا طریقت صفوی) به مقام پادشاهی ایران امکان‌پذیر می‌دانستند و وضعیت آشفته و حکومت ضعیف و پراکنده آن روزگار ایران، زمینه را برای این خواسته آن‌ها مهیا می‌کرد.