شک نیست خطرات مهیب ناشی از سلاح‌های هسته‌ای را نمی‌توان و نباید از نظر دور داشت ولی به خاطر آن نمی‌توان علم و دانش را محکوم و آن را یک عامل دژخیمی دانست.
به گزارش کاویان گلد، روز یکشنبه ۲۱ فروردین ۱۳۵۶ کنفرانس بین‌المللی انتقال تکنولوژی هسته‌ای در تخت‌جمشید برگزر شد. در این کنفرانس که ۵ روز به طول انجامید، بیش از ۵۰۰ دانشمند از ۴۱ کشور جهان شرکت کردند و چهار جلسه عمومی و ۱۹ جلسه فنی به طور همزمان و دو میزگرد برگزار شد.
صبح دوشنبه ۲۲ فروردین در دومین روز این کنفرانس، امیرعباس هویدا نخست‌وزیر وقت طی سخنانی سیاست‌های ایران را در باب فعالیت‌های هسته‌ای تشریح کرد. مشروح سخنان او را که همان روز در روزنامه اطلاعات منتشر شد در پی می‌خوانیم:
برگزاری این کنفرانس در تخت‌جمشید که یادگاری زنده از یکی از قدیمی‌ترین و پایدارترین تمدن‌های جهان و مظهری از تداوم در توسعه تکنولوژی است گویای این حقیقت است که علم تکنولوژی که محصول کوشش‌های بشر طی قرون و اعصار است یک میراث مشترک بشری محسوب می‌شود. چندی پیش یکی از باستان‌شناسان مبرز ایرانی به من اطلاع داد که در قزوین و کرمان کوره‌های ذوب مس متعلق به ۶۵۰۰ سال پیش کشف شده است. این کوره شاید قدیم‌ترین یادگارهای تکنولوژی باستانی جهان باشد. هریک از این واحدهای ذوب دارای یک مته، یک کوره، یک بوته و چندین قالب است. بدین ترتیب شاید به زبان امروزی بتوان گفت که هر واحد یک مجتمع کامل ذوب مس را تشکیل می‌داده است. این چنین یادگارهایی اعتقاد مرا به این‌که علم که تکنولوژی مایملک مشترک بشری است و بایستی در دسترس بشریت قرار داده شود، بیش از پیش تقویت می‌کند. این‌چنین نیازی بخصوص در زمینه تکنولوژی هسته‌ای احساس می‌شود.