نقاشی قهوه‌خانه یا خیالی نگاری شیوه‌ای از نقاشی ایرانی با درون‌مایه‌های رزمی، مذهبی و بزمی است که در اواخر قاجار و اوایل پهلوی همزمان با جنبش مشروطهٔ ایران، اوج گرفت. نمونه‌های قابل توجهی از آثار هنرمندان نقاشی قهوه‌خانه‌ای در موزهٔ رضا عباسی نگهداری می‌شود.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، پرده‌های نقاشی قهوه‌خانه‌ای در طول تاریخ هنر ایرانی، نقش مهمی در بیان مفاهیم مذهبی و تاریخی ایفا کرده‌اند و نقاشان قهوه‌خانه‌ای عشق و ارادت خود به اهل بیت(ع) را در این پرده‌ها به نمایش گذاشته‌اند، در بین ائمه امام علی(ع) جایگاه خاصی دارند به طوری که در اغلب پرده‌های قهوه‌خانه‌ای دلاوری، عدل وشجاعت آن حضرت ترسیم شده است.
بنابر روایت شیعه نیوز، نقاشی قهوه‌خانه یا خیالی نگاری شیوه‌ای از نقاشی ایرانی با درون‌مایه‌های رزمی، مذهبی و بزمی است که در اواخر قاجار و اوایل پهلوی همزمان با جنبش مشروطهٔ ایران، اوج گرفت. نمونه‌های قابل توجهی از آثار هنرمندان نقاشی قهوه‌خانه‌ای در موزهٔ رضا عباسی نگهداری می‌شود. مبداء این هنر، سنت قصه‌خوانی و مرثیه‌سرایی و تعزیه‌خوانی در ایران است که پیشینهٔ آن به سده‌ها پیش از ایجاد قهوه‌خانه‌ها و چای‌خانه‌ها می‌رسد. این نقاشی به دست هنرمندانی مکتب ندیده پدیدار شد. در اواخر دوران قاجار و اوایل پهلوی همزمان با جنبش مشروطهٔ ایران، این هنر ایرانی اوج گرفت. پس از آن در دهه‌های ۱۳۲۰ و ۱۳۳۰ خورشیدی، این شیوه مورد توجه هنرمندان مدرنیست ایرانی به ویژه اهالی مکتب سقاخانه قرار گرفت.