در یکی از همین‌پروازها که شهید (محمدرضا) آذرفر کابین‌عقبم بود، رفتیم روی ساده. خاموشی مطلق بود. یک‌هدف را دیدم و به کابین عقب گفتم «رضا! هدف!» گفت «آره می‌بینم!» دیدیم دارد از صفحه رادار خارج می‌شود. گفتم شاید دارد فرار می‌کند. رادار کرج گفت «هدف را بزنید!» گفتم نزدیک ساوه! ارتفاع ۲۵ هزارپا! چه هدفی می‌تواند باشد؟ چه‌پرنده‌ای است که با این‌ارتفاع تا این‌جا آمده است؟ عجب خلبان بی‌کله‌ای است! نزدیک رفتم هدف را بزنم که ناگهان رادار سوباشی گفت: «بابا! اون‌تانکره! دارد در منطقه گردش می‌کند! نزنید ها!»
به گزارش خبرآنلاین به نقل از تابناک، جهانگیر قاسمی یکی از خلبان‌های نیروی هوایی است که پس از تکمیل آموزش‌ها در ایران و اعزام به آمریکا، به میهن بازگشت و برای خلبانی هواپیمای شکاری فانتوم F۴ انتخاب شد. او پس از جنگ به هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ منتقل شد و پس از نیروی هوایی به پرواز با هواپیماهای مسافربری مشغول شد تا این‌که سال ۱۳۹۴ بازنشسته شد. صادق وفایی در خبرگزاری تابناک گفت‌وگویی با ایشان انجام داده که بخش‌هایی از آن را در پی می‌خوانید:
جناب قاسمی از ورودتان به نیروی هوایی شروع کنیم. فکر کنم ورودی ۱۳۴۹ هستید.
بله. اواخر ۴۹ بود… ۲۵ اسفندماه ۴۹ به دانشکده خلبانی رفتم. [خنده] شاید جزء معدود نفراتی باشم که نیروی هوایی فرستاد دنبال‌شان که چرا نمی‌آیی؟