تصادفی نیست که ایلکا سیوانه، کارشناس برجسته فنلاندی، در یکی از نوشته‌های خود به‌حق گلایه می‌کند که «تاریخ‌دانان معاصر در پژوهش‌های خود امکانات ناوگان جنگی شاهنشاهی ایران را دست‌کم می‌گیرند.»
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از شرق، پژوهش ولادیمیر الکسی‌یویچ دمیتری‌یف که با عنوان «ناوگان جنگی ساسانیان: افسانه یا واقعیت؟» با ترجمه محسن شجاعی به فارسی منتشر شده، تغییراتی درباره باورهای موجود در امر جنگ در دوره ساسانیان به وجود آورده است.
عنوان کتاب درواقع بر محوری‌ترین بخش این اثر تأکید دارد. نظریه رایج بر این باور است که دولت‌های باستانی که در سرزمین ایران در دوره پسایونانی موجودیت داشته‌اند، یعنی شاهنشاهی اشکانی و حکومت نیرومند ساسانی، تنها دارای سپاهیان خشکی‌رو بوده‌اند که عمدتا هم از پیاده‌نظام و سواران تشکیل می‌شد. نویسنده با اشاره به این باور می‌گوید حتی پذیرفته‌ترین نظرات علمی این ویژگی را دارند که در طی زمان پذیرفتگی خود را از دست بدهند. هر اندازه هم که این نکته پیش‌پاافتاده به نظر برسد، اما علم و دانش و ازجمله علم تاریخ در یک جا نمی‌ایستد، بلکه به نسبت افزایش مجموعه منابع در دسترس ما و نیز آشنایی عمیق‌تر با این منابع، دیر یا زود وضعیتی پیش خواهد آمد که نگرش‌های پیشین به این یا آن مسئله تصریح شده و گاه حتی مورد بازنگری قرار می‌گیرند.