مسجد مرکزی داندی، با معماری منحصربهفرد و فعالیتهای اجتماعی پویا، نه تنها قلب تپندهی جامعهی مسلمانان این شهر است، بلکه به عنوان پلی برای گفتوگوی بینافرهنگی در اسکاتلند شناخته میشود. این مسجد که در سال ۱۹۹۵ تأسیس شد، با ترکیبی از طراحی مدرن و عناصر سنتی اسلامی، یکی از مهمترین مراکز دینی و فرهنگی در شمال شرقی بریتانیا به شمار میرود.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، مسجد مرکزی داندی در اسکاتلند یکی از مهمترین مراکز اسلامی در شمال شرقی بریتانیا است. این مسجد به دلیل طراحی منحصربهفرد و فعالیتهای اجتماعی گسترده شناخته شده است.
بنا بر روایت شبستان، مسجد مرکزی داندی، که به نام مسجد جامع شهر داندی نیز شناخته میشود، در تقاطع خیابانهای براون و میلن در شمال شرقی شهر واقع شده است.
ساختمان اولیه این مسجد در سال ۱۹۶۹ میلادی در خیابان ارسکاین جنوبی قرار داشت، سپس به ساختمانهای شماره ۱۱۲ و ۱۱۴ هیل تاون منتقل شد. در سال ۱۹۹۵، به دلیل گسترش جامعه اسلامی و افزایش جمعیت مسلمانان، مسجد کنونی ساخته شد.
این مسجد به شکل ذوزنقهای طراحی شده و از سنگ صاف کرمرنگ ساخته شده است. سقف آن از جنس مس و به شکل گنبدی است.
در هر گوشه مسجد یک ستون گرد با مناره و شیشههای ساده در قسمت فوقانی قرار دارد. همچنین در بخش جنوبی مسجد، یک محراب نیمهدایرهای با گنبد کوچک واقع شده است.
از دیگر ویژگیهای معماری این مسجد وجود ۲ تا ۴ پنجره قوسی شکل در قابهای مستطیلی است.
مسجد مرکزی داندی شامل یک نمازخانه بزرگبرای آقایان در طبقه همکف و یک نمازخانه کوچکتر برای بانوان در طبقه فوقانی است. هر دو سالن با فرش قرمز و خطوط طلایی مفروش شدهاند.
در جنوب شرقی مسجد، یک مرکز اجتماعات و پارکینگ برای نمازگزاران وجود دارد.
این مسجد به عنوان اولین مسجد هدفمند در شمال شرقی اسکاتلند شناخته میشود و توسط معماران استودیوی طراحی لوکاس داو طراحی شده است.
مسجد مرکزی داندی نقش مهمی در خدمت به جامعه مسلمانان اسکاتلند دارد. این مسجد در طول ماه مبارک رمضان و دیگر مناسبتهای اسلامی، برنامههای افطاری و کمکهای خیریه سازماندهی میکند.
همچنین این مسجد در فعالیتهای بینادیانی و مبارزه با اسلامهراسی مشارکت فعال دارد.
داندی چهارمین شهر بزرگ اسکاتلند است و در سال ۲۰۱۶ میلادی حدود ۱۴۸,۲۷۰ نفر جمعیت داشت. این شهر در کرانه شرقی بریتانیا و در ساحل شمالی رودخانه «تی» قرار گرفته است.
مسجد مرکزی داندی نه تنها یک مکان عبادی، بلکه یک نماد از حضور پررنگ اسلام در اسکاتلند و تلاش برای تعامل سازنده با جامعه چندفرهنگی این کشور است.