مجموعه نقشه‌های ترسیمی اروپاییان از چهره جغرافیایی ایران طی سده ۱۶م/۱۱ ش تا ۱۸م/۱۳ ش را می‌توان حلقه مغفول‌مانده مطالعاتِ صفویه‌شناسی و جنبه‌های تحقیقاتیِ مندرج در آن، ازجمله: سرحدات شرقی ایران در این دوره تاریخی، دانست.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از ایبنا، کتاب «سرحدات شرقی ایران عصر صفوی در نقشه‌نگاری اروپایی» نوشته یاسر ملازئی از سوی انتشارات ندای تاریخ منتشر شد.
مجموعه نقشه‌های ترسیمی اروپاییان از چهره جغرافیایی ایران طی سده ۱۶م/۱۱ ش تا ۱۸م/۱۳ ش را می‌توان حلقه مغفول‌مانده مطالعاتِ صفویه‌شناسی و جنبه‌های تحقیقاتیِ مندرج در آن، ازجمله: سرحدات شرقی ایران در این دوره تاریخی، دانست. تکاپوهای نظامی و دیپلماتیکِ ایرانی – صفوی برای احیایِ حدود تاریخی ایران در شرق و مواجهه سرزمینیِ آنان با دو همسایه شرقیِ نوپا، یعنی قلمروی ازبکان در ماوراءالنهر و قلمروی گورکانیان در هند، ضرورتِ جهت‌دهیِ مطالعات صفویه‌شناسی به سَمت و سویِ این موضوع را فراهم ساخته است. سرحدات شرقی ایران عصر صفوی از منظرگاهِ نقشه‌نگاری که فرسنگ‌ها دورتر از ایران و در شهرهای اروپایی، مانند: آمستردام، پاریس، لندن و رم، چهره جغرافیایی و سرحدات شرقی صفویان را ترسیم می‌کردند، شاهد یک اُلگویِ گُذار، به معنایِ «گُذر از تصور باستانی و کهن به آگاهی جدید» بود.