در سال ۱۲۸۲ شمسی، به دعوت برادرش احمد عبدالوهابی که در لندن اقامت داشت، به انگلستان سفر کرد. این سفر که ابتدا تصور می‌شد سفر کوتاهی باشد، به دلیل علاقه وی به مطالعه نسخ خطی نفیس فارسی و عربی و آشنایی با شرق‌شناسانی چون پروفسور ادوارد براون، به اقامتی ۳۶ ساله در اروپا تبدیل شد.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از مهر، «پس از مشاهده عظمت کتابخانه آن شهر و تأمل آن همه کتب نفیسه نادره از عربی و فارسی و غیره شوق مطالعه آن‌ها چنان بر من غلبه کرد که بی‌اختیار اهل و وطن و خانواده را نمی‌گویم فراموش کردم، ولی موقتاً خیال آن‌ها را به کناری گذاردم.» این جمله نوشته علامه محمد قزوینی است، وقتی گمان می‌کرد یک سفر کوتاه به انگلستان رفته است برای دیدن برادر کوچکش. ۷۶ سال پیش در چنین روزی (۶ خرداد) علامه محمد قزوینی در تهران چشم از جهان فرو بست؛ مردی که وقتی جهان در آتش جنگ جهانی می‌سوخت در اروپا مشغول خواندن و نوشتن و یافتن نسخه‌های نفیس شاهکارهای ادب فارسی بود.
یازده فروردین ۱۲۵۶ شمسی در محله سنگلج تهران، در خانه «ملا آقای قزوینی» پسری دنیا آمد که نامش را محمد گذاشتند. ملا آقا که نام کاملش ملا عبدالوهاب قزوینی است، اهل قلم و فرهنگ و از نویسندگان نامه دانشوران بود. خاندان قزوینی اصالتا از بلوک بشاریات قزوین (بخش کنونی بشاریات) برخاسته بودند. جدشان، ملأ عبدالعلی قزوینی، از دانشمندان برجسته قزوین به شمار می‌رفت. ملا آقا هم در مدرسه معیرالممالک تهران به تدریس اشتغال داشت و در دارالتألیف و دارالترجمه ناصری نیز مشارکت فعالی در تدوین آثار علمی داشت.