این خیابان و محله هم مثل بسیاری از مناطق غربی تهران قدیم پر از باغ و بوستان بود و البته جزئی از روستای طرشت تا این‌که بیش از نیم قرن پیش، فرانسوی‌ها کارخانه برق آلستوم را در زمینی به مساحت تقریبی ۱۷هکتار بنا کردند…
به گزارش کاویان گلد، این روزها که نام خلیج همیشه فارس بیش از گذشته سر زبان‌ها افتاده و عرق ملی و حس میهن‌دوستی ایرانیان اوج گرفته، بیش از گذشته یاد و خاطره بزرگمردان وطن‌دوستی مثل ستارخان و میرزای جنگلی و همت و صیاد در دل‌مان زنده می‌شود.
بزرگانی که در عصر خودشان تا پای جان برای حفظ وطن‌شان ایستادند و هیچ تغییری حتی در نام را برنتابیدند. شاید این جمله معروف را شنیده باشید که «من می‌خواهم که هفت دولت زیر بیرق دولت ایران بیایند و من زیر بیرق بیگانه نمی‌روم.» این جمله معروف سردار ملی، ستارخان بزرگ است که در عهد قاجار در مقابل نیروهای دولتی ضدمشروطه ماه‌ها ایستادگی کرد تا تبریز، تبریز بماند.
به نقل از همشهری آنلاین، او مدتی هم مهمان تهرانی‌ها بود و مشروطه‌خواهان از او استقبال کردند و پس از انقلاب، به افتخارش نام محله‌ای را ستارخان گذاشتند. حالا گشتی در کوچه پس‌کوچه‌های ستارخان تهران می‌زنیم و از پیچیدگی‌های این محله رمزگشایی می‌کنیم.
این خیابان و محله هم مثل بسیاری از مناطق غربی تهران قدیم پر از باغ و بوستان بود و البته جزئی از روستای طرشت تا این‌که بیش از نیم قرن پیش، فرانسوی‌ها کارخانه برق آلستوم را در زمینی به مساحت تقریبی ۱۷هکتار بنا کردند و فلکه صادقیه و خیابان ستارخان و دیگر تقاطع‌های مهم محله، مثل چهارراه خسرو شکل گرفت. خیابان ستارخان که پیش از انقلاب به تاج شناخته می‌شد، ازجمله خیابان‌های کلیدی غرب تهران است که غرب پایتخت را به مرکز شهر وصل می‌کند.