مجتبی جباری روایت می‌کند که از زمان کودکی‌اش فیلم «افعی» در ذهنش مانده است. حرکات کماندویی جمشید هاشم‌پور نیز سبب شده او شیفته این فیلم شود و چندبار آن را تماشا کند و از همان‌جا از سینما خوشش آمده اما در مجموع آدم اهل سینمایی نیست.
مهسا بهادری: او را بیش‌تر با چهره ورزشی‌اش به خاطر می‌آوریم، کسی که در فوتبال و فارغ از آبی و قرمز بودنش، انسان با اخلاقی بود و جزو معدود افرادی بود که وقتی دوره حرفه‌ای ورزشی‌اش تمام شد سمت فرهنگ رفت و یک کتابفروشی باز کرد.
حالا به بهانه آیین پاسداشت فرهنگی روزملی سینما و برگزاری یکی از نشست‌ها در کتابفروشی مجتبی جباری، به گفت‌وگو با او پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.
با چه هدفی تصمیم گرفتید، از آیین پاسداشت فرهنگی روز ملی سینما حمایت کنید و قبول کردید این برنامه در کتابفروشی«راوی» برگزار شود؟
کتاب فروشی، مرکزی فرهنگی است و هر اتفاقی که مرتبط با فرهنگ باشد در آن، جا دارد. سال گذشته رونمایی‌ها و مراسم‌های مختلف فرهنگی داشتیم و به همین واسطه با آقای راستین آشنا شدیم. به پیشنهاد ایشان افتخاری نسیبمان شد که به مناسب بزرگداشت هفته سینما، در این جا مراسمی داشته باشیم و ما هم استقبال کردیم. به نظرم یکی از نشست‌های خیلی خوب به لحاظ محتوایی، نشست اخیر بود. خود من هم خیلی از آن استفاده کردم. مردم از زمان پخش آنونس‌ها و حتی قبل از آن حضور داشتند. خیلی خوب صبوری کردند؛ زیرا به نظرم محتوایی که ارائه شد باعث جذب و ماندن آن‌ها شد. قرار بود طی هفته سینما این برنامه در چندین مرکز فرهنگی برگزار شود و «راوی» هم یکی از آن مراکز بود. خوش‌حالیم که ما هم قسمتی از این اتفاق بودیم.
ما این روزها بسیار شنیده‌ایم که به واسطه کرونا و مسائل اجتماعی اخیر، مردم از سینما فاصله گرفته‌اند، با توجه به حواشی فوتبال، تقریباً می‌توان گفت که این اتفاق برای فوتبال هم رخ داده است و بدنه جامعه از سینما و فوتبال فاصله گرفته‌اند. نظر شما درباره این موضوع چیست؟ آیا با آن موافق هستید؟
بله، درحقیقت این اتفاق افتاده‌است. در گفت‌وگویی که هفته قبل داشتم به این موضوع اشاره کردم و گفتم:« متاسفانه کسانی‌که از صنعت فوتبال به جایی رسیده و رشد کرده‌اند، حرکات، رفتار و کیفیتی از خود نشان می‌دهند که عامل دور شدن مردم از فوتبال می‌شود، درحالی‌که فوتبال خیلی مورد توجه مردم ایران است و با آن ارتباط عمیق و به آن توجه دارند. مردم برای فوتبال اعتبار بزرگی قائلند، اما بی‌فکری‌ها، بی‌سلیقگی‌ها، نداشتن دانش کافی، ایجاد نکردن زیرساخت و امکانات باعث می‌شود که مردم از آن دور شوند و دوباره جذب کردنشان مستلزم هزینه زیادی است.» صحبتهای امروز من، درباره سینما هم به همین منظور بود. من در صحبت‌هایم گفته‌بودم، که در اروپا و همه جای دنیا به کیفیت فوتبال خیلی اهمیت می‌دهند و جذب کردن مردم برایشان مهم است، به همین دلیل قوانین و روش‌هایی به کار می‌برند که باعث جذب مردم شود. در سینما هم باید نوع فیلمی که ساخته می‌شود، بتواند ارتباطی میان مردم و سینما ایجاد کند. به نظرم خواسته مردم هم خیلی مهم است و باید بدانند که از فوتبال و سینما چه چیزی و با چه کیفیتی می‌خواهند؟ این‌که مردم فقط کامنت مثبت بگذارند و در قالب هوادار با تعصب زیاد با هر کاری موافقت کنند، چیزی را از پیش نمی‌برد. فکر می‌کنم این درد مشترکی است که فقط به سینما و فوتبال محدود نمی‌شود، بلکه در کشورما همه چیز می‌تواند خیلی با کیفیت بالاتری ارائه شود.
در عرصه فوتبال هم می‌توانیم رویدادهای این‌چنینی مثل مراسمی که برای سینما برگزار شد، برگزار کنیم که این پیوند تا وقتی کار از کار نگذشته قدری بهبود پیدا کند؟
بله، اما فقط در صحبت نیست. این اتفاق در ذهنمان بود که نشست‌های فوتبالی بگذاریم، که مردم بتوانند مستقیم درباره تیمشان صحبت کنند و با هم گپ‌وگفت داشته باشند؛ چون چنین فضایی وجود ندارد و هرچه هست در فضای مجازی است. چنین کاری را در یک هفته می‌توان انجام داد، اما فوتبال و سینمای ما یک نیاز زیرساختی عظیم دارد که همه دنیا ازآن پیروی کردند. صرفاً گفتن درباره این موضوع کاری از پیش نمی‌برد. ما می‌توانیم به عنوان قسمتی از کار چنین رویدادی برگزار کنیم، ولی موضوع خیلی بیش از این حرف‌ها عمیق و ظریف است.
کمتر ورزشکاری وجود دارد که بعد از دوره فعالیت ورزشیش، وارد فرهنگ شود. فکر می‌کنم آقای جباری به واسطه شما(همسر) با فرهنگ گره خورده است. درباره این تجربه از زبان خودتان بگویید.
بله. من که در حال اصلاح شدن هستم. مسیری را رفته‌امف اما به واسطه همسرم شرایطی پیش آمد که انتخاب‌هایم بهتر شد. بهترین مشاور را در این زمینه دارم، که همسرم است. در زمینه کتاب فروشی که واقعاً ۰ تا ۱۰۰ کار، از نظارت تا ایجاد و … را همسرم انجام داد، اما به اسم من تمام شد. اگر ایشان نبود واقعاً چنین اراده‌ای در من ایجاد نمی‌شد.