هدف این سفر لاوروف به تهران این بوده که تهران را از تحولات عظیمی که در رابطه بین روسیه و آمریکا رخ داده و ملاقاتی که هفته گذشته لاوروف با روبیو وزیرخارجه آمریکا در ریاض داشت، مطلع کند و برای تهران روشن کند که روابط روسیه با غرب به چه صورتی درآمده و این تحولات عظیم و تاریخی چه عوارض جانبی ممکن است برای سایر مسائل بین المللی بویژه تقابل بین ایران و غرب و مسائل متعدد و مهم خاورمیانه داشته باشد.
جواد مرشدی: با آغاز گفتگوها میان آمریکا و روسیه برای صلح اوکراین در ریاض، سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه پس از ۱۶ ماه مجددا به تهران آمد و با سیدعباس عراقچی وزیرخارجه و مسعود پزشکیان رئیس جمهور کشورمان دیدار و گفتگو کرد. دیدارهایی که به لحاظ تغییرات ژئوپولیتیکی منطقه و نظام بین الملل زیر ذره بین رسانه ها و فعالان سیاسی قرار گرفت.
برخی لاوروف را حامل پیام روسیه به ایران برای مذاکره با آمریکا بر شمردند و برخی حتی پیام این سقر را بخشی از معامله ترامپ و پوتین دانستند.
رئیس جمهور هم در دیدار با لاوروف با اشاره به نزدیکی دیدگاه های ایران و روسیه در زمینه مسائل منطقه ای بر تقویت همکاری‌های منطقه‌ای و بین‌المللی در بستر تعاملات فیمابین تاکید کرد.
در این میان، عباس عراقچی در نشست خبری پس از گفتگو با لاوروف نیز گفت: ایران درباره پرونده هسته‌ای خود با آمریکا مذاکره مستقیم نخواهد کرد و در موضوع هسته‌ای با هماهنگی” روسیه و چین “حرکت خواهیم کرد. وزیر خارجه حتی روز گذشته گفت: پیامی در این دیدار وجود نداشت و قرار نبود پیامی بیاورد.
این سفر از آنجا مهم محسوب می شود که به نظر می رسد حضور لاوروف در ایران تحت تاثیر تحول در دو موضوع بوده: معامله بزرگ روسیه با آمریکا و روابط آینده آمریکا با ایران.
خبرگزاری”خبرآنلاین” در گفتگویی با کوروش احمدی دیپلمات پیشین ایران در نیویورک به اهداف این سفر یک روزه پرداخته است.
مشروح این گفتگو را بخوانید:
به نظر شما لاوروف با چه هدفی به تهران سفر کرد؟
هدف این سفر لاوروف به تهران این بوده که تهران را از تحولات عظیمی که در رابطه بین روسیه و آمریکا رخ داده و ملاقاتی که هفته گذشته لاوروف با روبیو وزیرخارجه آمریکا در ریاض داشت، مطلع کند و برای تهران روشن کند که روابط روسیه با غرب به چه صورتی درآمده و این تحولات عظیم و تاریخی چه عوارض جانبی ممکن است برای سایر مسائل بین المللی بویژه تقابل بین ایران و غرب و مسائل متعدد و مهم خاورمیانه داشته باشد. امید روسها احتمال این بوده که از این طریق به ایران امکان دهند تا درک و فهم دست اولی از این تحولات تاریخی و اثرات آن داشته باشد و بتواند در پرتو این تحولات تصمیمات لازم را اتخاذ کنند. البته این حداقل انتظاری بود که طرف ایرانی می بایست از کشوری که صحبت از داشتن روابط استراتژیک با آن می شود، داشته باشد. بر مبنای این حداقلی که انجام شده و با این فرض که لاورف توضیحات کامل و جامع و بدون کم و کاستی که به طرف ایرانی داده است، اکنون انتظار ایران باید این باشد که اولا این مشورت ها ادامه یابد و ثانیا روسیه نشان دهد که برعکس تصور بخش عمده ای از افکار عمومی داخلی، منافع ایران در کش و قوس تعاملات روسیه و آمریکا ضایع نخواهد شد.