مد بالای زانو سوغات نابابی برای جامعه‌ی ایرانی است. این مد از زن‌ها و دختران ما عروسک و مانکن می‌سازد… ما مد بالای زانو را تحریم می‌کنیم، برای این‌که بد است، فاسد است، هرزه است…
فهیمه نظری: «عرف» عنصری بسیار مهم در نوع پوشش انسان‌ها در اجتماع است؛ عنصری که طی صد سال اخیر در جامعه‌ی ایران همواره سنگ زیرین آسیاب در میدان نبرد سنت و مدرنیته بوده. آن‌چه در دوران رضاشاه و بعد محمدرضاشاه به عنوان پوشش مدرن برای زنان تبلیغ می‌شد، از سوی جامعه‌ی سنتی و مذهبی پس زده می‌شد و پس از انقلاب نیز جدال بر سر پوشش تراز بانوان به طریق دیگری ادامه دارد. در این میان اما عرف همیشه با همه موانع موجود راه خود را رفته است.
«نقش خود زنان» نکته‌ی قابل تامل دیگر در بحث پوشش است، که به نظر می‌رسد چه پیش و چه پس از انقلاب چندان مورد توجه قرار نگرفته است. مثلا در خلال مطبوعات دهه‌ی چهل مطلبی یافتیم که علاوه بر این‌که به‌خوبی جدال بین سنت و مدرنیته در نوع پوشش بانوان را نشان می‌دهد بلکه به ما می‌نمایاند که چقدر خود زنان در این میان نادیده گرفته شده‌اند. در آذرماه ۱۳۴۵ نمایندگان اهالی غرب و جنوب غرب تهران در قالب انجمن شهر نشستی علیه دامن کوتاه برگزار می‌کنند. در تصویر و گزارشی که «زن روز» از این نشست تهیه کرده، حتی یک زن در میان سخنرانان حضور ندارد و این در حالی است که کل ماجرا در اعتراض به نوعی پوشش در میان خانم‌هاست.