در طول تاریخ هرگاه سایه جنگ و تجاوز بر سرزمین‌مان سنگینی کرده هنرمندان چون مشعل‌دارانی بوده‌اند که با خلق آثارشان، روح مقاومت را در دل مردم زنده نگه داشته‌اند.
از حماسه‌های فردوسی که غرور ملی را در شاهنامه جاودانه کرد تا سرودهای انقلابی که در بزنگاه‌های تاریخی، قلب‌ها را به تپش واداشت، هنر همواره سپری برای روح و شمشیری برای مبارزه بوده است. امروز در این روزگار حساس بار دیگر نوبت هنرمندان است که با ابزار خلاقیت، به میدان آیند و روحیه‌ای پولادین به ملت هدیه کنند.
شاعران، قلم‌هایتان را تیز کنید! شعرهای حماسی بسرایید که چون رعد در جان‌ها بپیچد و امید را در دل‌های خسته بکارد.
موسیقی‌دانان، نت‌هایی بنوازید که ضربان قلب وطن را به صدا درآورد؛ آهنگ‌هایی که سربازان را در جبهه‌ها و مردم را در خانه‌ها به ایستادگی فرابخواند.
خوانندگان، با صدایتان روایتگر غیرت و همبستگی باشید.
نقاشان، بوم‌هایتان را با رنگ‌های مقاومت و میهن‌دوستی نقش بزنید؛ تصاویری که نسل‌ها بعد، از عزم این روزها سخن بگویند.
نویسندگان، قصه‌هایی بنویسید که روایتگر شجاعت و فداکاری مردمان این خاک باشد.
هر هنرمندی در هر گوشه‌ای با هر ابزاری می‌تواند سهمی در این نبرد فرهنگی داشته باشد. هنر زبانی جهانی است که مرزها را درمی‌نوردد و قلب‌ها را به هم پیوند می‌دهد. امروز بیش از هر زمان نیاز به این زبان داریم تا در برابر ددمنشی دشمن یکپارچگی و عزت‌مان را فریاد کنیم.
بیایید همان‌گونه که نیاکان‌مان با شعر و سرود، روح مقاومت را زنده نگه داشتند، ما نیز با هنرمان وطن را سربلند کنیم. وقت آن است که هر قلم، هر صدا و هر رنگ، به سپاهی برای دفاع از ایران بدل شود.