شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشد که از صحن انقلاب که عبور می‌کنید ناخودآگاه می‌ایستید. چشم که به نور گنبد و بارگاه حضرت ثامن الحجج(ع) می‌افتد شماره‌های ضربان قلب بالا می‌رود و حوض اسماعیل طلایی در این قاب زیبا بیشتر جلوه گری می‌کند. اینجاست که احساس می‌کنید در نقطه‌ای ایستاده‌اید که تعریف این دنیاییِ بهشت برین است. همان نقطه‌ای از دنیا که رسول خدا(ص) آن را قطعه‌ای از بهشت نامید؛ ارض اقدس طوس.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، صحن عتیق یا انقلاب یکی از اماکن متبرکه خاطره انگیز حرم مطهر رضوی است که زائران حضرت رضا(ع) سری به آن می زنند تا از آب زلال و گوارای حوض اسماعیل طلایی بنوشند، چشم به گنبد و بارگاه بدوزند و عکس یادگاری بیندازند و پشت پنجره فولاد بایستند و نیایش‌های عاشقانه و عارفانه خود را با امام مهربانی درمیان بگذارند. اما قصه این صحن که جایگاه ویژه ای در دل زائران و عاشقان امام هشتم(ع) دارد. شنیدنی است.
صحن کهنه یا صحن عتیق(انقلاب کنونی) قدیمی ترین صحن حرم مطهر رضوی است. ۱۲۰۰ سال قبل زمانی که حضرت رضا(ع) در مرو به شهادت رسید، در سرداب یکی از قصرهای حمید بن قحطبه تدفین شدند اما ساخت ابنیه حرم رضوی به اواسط قرن سوم هجری برمی گردد؛ سند این ادعا نقل قولی است که می توان آن را در عیون اخبار الرضا(نوشته شیخ صدوق) یافت.