فضای رسانهای پس از انتخابات ریاست جمهوری نشان میدهد ما به بازتعریف دوباره کار تبلیغاتی و کار رسانهای نیاز داریم.
زهرا حیدری آزاد، خبرنگار خبرآنلاین در تبریز: کمی بیش از دو ماه از انتخابات ریاست جمهوری دوره چهاردهم گذشته و مسعود پزشکیان که پیشتر به عنوان نماینده تبریز در مجلس شورای اسلامی شناخته میشد، حالا رئیس جمهور ایران است.
در دوران تبلیغاتی دکتر مسعود پزشکیان در فضای انتخاباتی ریاست جمهوری، برخی رسانههای استان آذربایجانشرقی که شناخت کافی از منش و روش او داشتند، خوراک رسانه ای رسانه های حامی دکتر را فراهم میکردند و زوایای جالبی از زندگی و ساده زیستی او را به تصویر میکشیدند.
حال که از فضای انتخابات دور و وارد فضای پساانتخاباتی شدیم، گو اینکه دست ما رسانهای ها خالی شده و فضایی جز کوچک نمایی و بزرگ نمایی رفتار و منش دکتر پیش روی ما نیست! اما علت چیست؟
ما به بازتعریف دوباره رسالت روزنامه نگاری خود در کنار کار رسانه ای تبلیغاتی نیاز داریم، کار تبلیغات، یعنی بزرگ نمایی و کوچک نمایی، اما رسانه در بر محور واقعیت که همانا روزنامه نگاری نوین است؛ یعنی کشف حقیقت و انداختن چراغ روی واقعیت ها. در جامعه مدرن امروزی، ما به هم به تبلیغات و هم به رسانه و روزنامه نگاری نیاز داریم، اما در شرایط خطیر کنونی کشور و مشکلات عدیده اقتصادی، زیست محیطی ، سیاست خارجی و … به گفتن واقعیتها (رسالت روزنامه نگاری) بیش از هر چیزی نیاز داریم.
رسم بر این است که تبلیغات وظیفه توجیه تصمیمات و رفتار مسوولان را داشته باشد، رسانه اما مسوول بازخواست مسوولان است، رسانه و روزنامه نگار و تاکید بر انتشار حداکثری، کامل، منصفانه و بی طرفانه اخبار در کنار حمایتهای واقعی، تمام آن چیزی ست که دولت وفاق ملی برای پیشبرد اهداف به آن نیاز دارد.
رسانه های حامی دولت و بالاخص رسانههای موافق دولت در استان آذربایجان شرقی باید به جای فعالیت ارگانی و تبلیغاتی به فعالیت حرفه ای، بی طرفانه و مستقل و عمومی روی آورند.
مسیر رسانه ای حامی در دولت وفاق ملی نباید رفتار صرف تبلیغاتی را در پیش بگیرد. اگر این رسانه ها بخواهند به مانند گذشته در فضای تبلیغاتی حمایتگر دولت باشند، حتما مجموعه دولت را در تحلیل و تصمیم گیری صحیح دچار مشکل می کنند.
فضای رسانهای صرف تبلیغاتی “چه سری، چه دمی و عجب پایی”* باید فضای پاساانتخابات را به رسمیت بشناسد و نباید با دفاع ناصحیح وانتشار اطلاعات تبلیغاتی صرف، مسوولان را به تحلیل و تصمیم گیری غلط سوق دهد.
*اشاره به شعر معروف «روباه و زاغ» کتاب درسی دوران مدرسه