کاسب‌های اطراف کارخانه هر کدام به زبانی از این کارخانه شکایت دارند… همه آن‌ها می‌خواستند که مسئولان برای انتقال این کارخانه به خارج از محدوده شهر فکری بکنند.
به گزارش کاویان گلد، در اردیبهشت ۱۳۵۷ اهالی خیابان‌های نواب و رودکی تلفنی به خبرنگاران کیهان اطلاع دادند که انواع و اقسام بوهای متعفن زندگی را به کام ساکنان محله‌شان تلخ کرده است. آن‌ها از خبرنگاران خواستند خودشان برای تهیه گزارش به آن‌جا بروند تا از نزدیک ببینند ساکنان این دو خیابان با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کنند. آن‌چه در پی می‌خوانید گزارش میدانی است که در پی همین گلایه‌ها از این نقطه پایتخت تهیه و ۲۶ اردیبهشت ۵۷ در کیهان منتشر شد:
به دنبال آدرسی که محمد آزاد یکی از اهالی خیابان نواب داده بود، به آن‌جا رفتیم. چهارراه گلکار منطقه پرجمعیتی است که وضع بد بهداشتی آن مردم را خسته کرده است. نبش چهارراه یک زمین سیصد متری قرار گرفته که معلوم نیست پارکینگ ماشین است یا کشتارگاه گوسفندان یا زباله‌دانی شهرداری.
خیابان را رو به پایین می‌رویم تا به چهارراه اناری می‌رسیم. به فاصله صد متری شرق این چهارراه کارخانه آبجوسازی شمس قرار گرفته که بوی آن ساکنین اطراف را آزار می‌دهد. کاسب‌های اطراف کارخانه هر کدام به زبانی از این کارخانه شکایت دارند. داوود ارکانی که در نزدیکی کارخانه ساکن است می‌گفت: «وجود این کارخانه در منطقه پرجمعیتی مثل این‌جا درست نیست. ما فقط شب‌ها از بوی این کارخانه راحتی داریم وگرنه روزها باید پنجره خانه‌ها بسته باشد. مسئولان این کارخانه به فکر پاکیزگی خارج کارخانه نیستند. جلوی در ورودی این کارخانه هر روز سه چهار کامیون زباله خالی می‌شود که بعد هم آن‌ها را به آتش می‌کشند و دود و خاکستر آن به داخل کارخانه می‌رود و مردم این حوالی را هم آزار می‌دهد.»