کارشناس جریان‌شناسی مهدویت می‌گوید انجمن حجتیه رویکرد ثابتی نداشتند و مواضعشان همواره متغیر بود و فردای روشنی در اتاق تاریکشان وجود نداشت. انجمن حجتیه صرفاً مجموعه‌ای دورهمی و بدون مبنای علمی بود.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، انجمن حجتیه یک سازمان مذهبی بود که در سال ۱۳۳۲ شمسی (۱۹۵۳ میلادی) توسط شیخ محمود حَلبی در ایران تأسیس شد. هدف اصلی این انجمن، مقابله با آیین بهائیت و دفاع از اسلام شیعه در برابر ادعاهای بهائیان بود. حَلبی با الهام از تجربه شخصی خود و با حمایت مراجع تقلید مانند آیت‌الله بروجردی، این انجمن را به‌عنوان یک تشکیلات علمی و تبلیغی برای آموزش کادرهایی جهت مناظره و دفاع از اسلام در برابر بهائیت ایجاد کرد. این انجمن در ابتدا با نام “انجمن خیریه حجتیه مهدویه” فعالیت خود را آغاز کرد و به‌تدریج به یک شبکه گسترده با بیش از ۱۲٬۰۰۰ عضو در سراسر ایران تبدیل شد.
بنابر روایت تسنیم، انجمن حجتیه در دوران حکومت پهلوی از حمایت دولت و مراجع مذهبی برخوردار بود و به‌عنوان یک سازمان نیمه‌مخفی فعالیت می‌کرد. این انجمن با نفوذ در جامعه بهائیان، اطلاعات گسترده‌ای درباره آنان جمع‌آوری کرد و پس از انقلاب اسلامی ایران، نقش مؤثری در سرکوب آنان ایفا کرد. اعضای این انجمن در دستگیری، اعدام رهبران بهائی و فلج کردن زندگی روزمره آنان مشارکت داشتند، با این حال، انجمن حجتیه در سال ۱۳۶۲ و پس از انتقادات شدید امام خمینی(ره)، فعالیت‌های علنی خود را متوقف کرد؛ اما نفوذ آن در نهادهای دولتی و امنیتی جمهوری اسلامی ادامه یافت.